Co znaczy Kredyt Społeczny ?

Przedstawiamy drugi wykład na temat Kredytu Społecznego, wygłoszony przez prof. Henry'ego Reynela z Nowej Zelandii w Instytucie Louisa Evena w Rougemont w Kanadzie, we wrześniu 2006 r.

Henry Reynel

„Kredyt Społeczny jest przekonaniem, tkwiącym w społeczeństwie, że indywidualne jednostki połą­czone w związek, mogą osiągnąć to, co chcą". Jest to definicja L. D. Byrne´a.

Na czym polega filozofia Kredytu Społecznego?

Pomyślne nauczanie Kredytu Społecznego jako praktycznej reformy musi zawierać więcej niż tylko reformę finansów i ekonomii. Clifford H. Douglas w jednej ze swoich najważniejszych i naj­cenniejszych wypowiedzi stwierdził, że systemy społeczne i ekonomiczne reprezentują „politykę filozofii" i zdefiniował „politykę" w tym związku jako „działanie świadomie skierowane ku danemu ce­lowi".

Kredyt Społeczny wierzy w zdecentralizowaną kontrolę, z fundamentami społeczeństwa opartymi na kompletnej niezależności jednostki. Sądzi on (KS), że polityka powinna wychodzić ze społecz­ności poprzez rozwój od jednostki, a nie iść w dół od Państwa.

Sądzi on, że przyszłość świata leży we współ­pracy, ale tylko we współpracy opartej na uzasad­nionej zgodzie, a nie wymuszonej współpracy re­żimu.

„Sądzi on, że działalność ekonomiczna jest po prostu działalnością kobiet i mężczyzn w świecie i że postęp jest szybszy i skuteczniej­szy przez swobodny rozwój jednostki" (Clifford H. Douglas).

Sądzi on, że nauka i technologia nie może być używana do zniewolenia ludzi, lecz do uwolnienia ich od niekoniecznej pracy i dania im w ten sposób wolnego czasu i sposobności do samorozwoju.

Sądzi, że system, w którym żyją ludzie powi­nien opierać się na prawdzie i rzeczywistości, a nie na kłamstwie i fałszu.

Musimy budować w górę zaczynając od jed­nostki, a nie w dół od Państwa. Podstawą wolności jest Bezpieczeństwo Ekonomiczne.

Clifford H. Douglas: „Systemy zostały stwo­rzone dla ludzi, a nie ludzie dla systemów, a dobro człowieka, jakim jest samorozwój, stoi ponad wszystkimi systemami... WYŻEJ..." (De­mokracja ekonomiczna).

WYKŁAD 2

Dziękuję za dzisiejszą obecność Państwa, żeby kontynuować naszą dyskusję nad Nową Eko­nomią Kredytu Społecznego.

Będziemy dziś dyskutować zagadnienie opi­sane poniższym stwierdzeniem.

SPOŁECZNA PODAŻ PIENIĄDZA JEST TWORZONA I LIKWIDOWANA W SPOSÓB CIĄ­GŁY, KIEDY PIENIĄDZ PRZEPŁYWA PRZEZ KAŻDY CYKL PRODUKCJI I KONSUMPCJI WSZYSTKICH DÓBR I USŁUG.

Poprzednio dyskutowaliśmy na temat kilku faktów dotyczących pieniądza, które powinniśmy byli poznać w ciągu lat podstawowej edukacji w naszych szkołach. Lecz oczywiście, gdyby prawda na temat tworzenia, własności i zarządzania pie­niędzmi była nauczana w szkołach, pozwoliłoby to wyjść szydłu z worka i bankierzy mogliby bardzo szybko stracić swoją finansową i ekonomiczną władzę panowania nad ludźmi na świecie.

Jest tylko jedna rzecz, którą bankierzy lubią bardziej od pieniędzy. To władza. Władza, którą daje im kontrola pieniędzy.

Wcześniej dyskutowaliśmy własność podaży pieniędzy społecznych i wagę wprowadzenia ustaw ograniczających prawo ich tworzenia, wła­sność i zarządzanie nimi do NARODU, RZĄDU I MIESZKAŃCÓW NASZEGO NARODU. Nasz wy­kład i dyskusja pokazały ogromne korzyści, jakie przyniesie to każdemu członkowi społeczeństwa.

Dzisiaj chcę podyskutować trochę głębiej na temat wprowadzenia ustawodawstwa ustanawiają­cego społeczną własność i zarządzanie podażą tych pieniędzy.

Chcę również krótko skomentować dwa aspekty. JEDEN dotyczący oszczędności na inwe­stycje. DRUGI dotyczący zdolności spłacania swoich długów bankierom przez społeczeństwo!

NAJWAŻNIEJSZY teraz dla nas jest ROZWÓJ NASZEJ DYSKUSJI POZA TEMAT TWORZENIA PIENIĘDZY. ROZMOWA NA TEMAT KRĄŻENIA I ANULOWANIA PIENIĘDZY.

SPOŁECZNE PIENIĄDZE SĄ TWORZONE I ANULOWANE CIĄGLE, KIEDY PRZEPŁYWAJĄ PRZEZ KAŻDY CYKL PRODUKCYJNY I KON­SUMPCYJNY WSZYSTKICH DÓBR I USŁUG.

Moje doświadczenie w nauczaniu Kredytu Społecznego oraz rozległa działalność w prowa­dzeniu kampanii politycznych z udziałem Kredy­towców Społecznych uzmysłowiły mi, że temat przepływu i anulowania pieniędzy jest przeszkodą dla wielu naszych sumiennych zwolenników.

Wielu ludziom, uczestniczącym w ruchu Kre­dytu Społecznego, trudno jest zrozumieć i zaak­ceptować to, że pieniądze są automa­tycznie anu­lowane wtedy, kiedy wpłacane są na biznesowe konta bankowe. To, że osobiście korzystałem w czasie prowadzenia przeze mnie działalności go­spodarczej z banku pożyczkowego, który żądał wcześniejszych spłat, pomogło mi zrozumieć obieg i anulowanie pieniędzy.

Brak wagi zro­zumienia Krążenia i Anulowania pienię­dzy jest jednym z powodów, dla któ­rych wielu Kredy­towców Spo­łecz­nych nie ma prze­kona­nia do po­piera­nia i prowa­dzenia kampanii na rzecz tego, by spo­łeczeń­stwo faktycz­nie było właścicie­lem, two­rzyło i za­rządzało podażą pieniędzy. Zrozu­mienie przy­nosi pewność siebie i entuzjazm po­trzebny, by rozpo­cząć walkę.

Podaż pieniądza społecznego umożliwia jego stałe krążenie.

Clifford H. Douglas i jego wierni uczniowie twierdzą, że jest tylko jedna rzecz gorsza, niż pry­watny bankowy monopol pieniądza i jest to połą­czenie bankierów, tworzących pieniądze, z polity­kami i rządem, a w ten sposób stworzenie kom­pletnej dyktatury połączonych finansów i polityki. Historia działania rządów socjalistycznych dowio­dła, że Douglas miał rację.

OBECNIE NASZA NARODOWA ORTODOK­SYJNA PODAŻ PIENIĘDZY POWODUJE, ŻE PIENIĄDZ STALE KRĄŻY, KIEDY JEST TWO­RZONY NA PRODUKCJĘ I ANULOWANY PRZEZ KONSUMPCJĘ. MÓWIĄC WPROST, TO JEST TO, CO UWAŻAMY ZA TWORZENIE, OBIEG I ANULOWANIE PIENIĘDZY.

Dzisiejsze banki komercyjne obsługują obecny system tworzenia i anulowania pieniędzy, który jest bardzo prosty i na szczęście bardzo skuteczny. Nie będzie potrzeby, żeby rząd posługujący się Nową Ekonomią Kredytu Społecznego, zmieniał ten aspekt sposobu funkcjonowania pieniędzy.

Zmiana, której musimy się domagać polega na tym, żeby Własność i Krążenie Pieniędzy Społecz­nych od początku kanału przepływu pieniędzy były Własnością Społeczeństwa i były Niezależnie Za­rządzane. Wyjaśnię to dokładniej w dalszej części wykładu.

NIE tak, jak jest teraz, kiedy bankierzy są wła­ścicielami i zarządzają całkowitą podażą pieniędzy Społecznych, krążących jako niespłacalny, stale obciążony odsetkami dług, powiększający się wy­kładniczo. „Podaż Pieniędzy Społecznych musi być Niezależnie Zarządzana przez Niezależną Spo­łeczną Państwową Władzę Monetarną."

Powiedzmy teraz dokładniej na temat Tworze­nia, Przepływu i Anulowania Pieniędzy Społecz­nych. Bankierzy komercyjni pożyczają pieniądze przedsiębiorstwom. Na przykład, bankierzy poży­czają piekarzom, którzy wytwarzają dzisiejszy chleb, a kiedy konsumenci zakupują chleb w ciągu nadchodzących dni, sklepy zwracają pieniądze bankierom komercyjnym i są one anulowane, zmniejszając wczorajszą pożyczkę biznesową piekarzy. Jeśli popyt na chleb będzie ciągle istniał w nadchodzących dniach, proces będzie powtó­rzony.

Prywatne przedsiębiorstwa zmieniają produk­cję i dystrybucję zgodnie z popytem konsumentów. Pieniądze krążą: są one tworzone jako pożyczki bankowe na produkcję i są anulowane, kiedy pro­dukcja zostaje sprzedana. Stare powiedzenie mówi: pieniądze są robione w koło, żeby krążyły w koło, i jego znaczenie jest ciągle zasadniczo praw­dziwe. Funkcją i obowiązkiem banków komercyj­nych jest tworzenie pożyczek kredytowych (pienię­dzy) na produkcję i anulowanie kredytu (pienię­dzy), kiedy produkcja zostaje skonsumowana.

Proces tworzenia i anulowania pieniędzy jest logicznym i skutecznym systemem i będzie konty­nuowany w zmodernizowanej Nowej Ekonomii Kredytu Społecznego.

Co rozumiemy przez „cykl produkcji i kon­sumpcji"? Obejmuje on serię etapów produkcji i czas potrzebny na przekształcenie surowców natu­ralnych – bezpłatnych surowców naturalnych – przez zastosowanie energii – bezpłatnie wykorzy­stywanej energii słonecznej – oraz każdej potrzeb­nej energii ludzkiej, w skończone dobra i usługi, które w tym momencie są kupowane przez konsu­mentów. Cykl ten może trwać rok, miesiąc lub kró­cej.

Ta „bezpłatna" porcja energii, która stanowi całą energię z wyjątkiem energii ludzkiej, jest na­szym Naturalnym Kulturowym Dziedzictwem, które wytwarza darowaną Społeczeństwu produkcję.

Clifford H. Douglas ujął ten fakt następująco: „…produkcja ekonomiczna stanowi po prostu prze­kształcenie jednej rzeczy w inną i jest przede wszystkim kwestią energii. Wydaje się wysoce prawdopodobne, że zarówno energia jak i produk­cja są ograniczone jedynie naszą wiedzą, doty­czącą tego, jak je zastosować".

Wypowiedzi autorytetów do spraw bankowości

Można cytować wiele znakomitych autorytetów w dziedzinie bankowości, żeby przedstawić profe­sjonalny dowód na powyższe uwagi. Ograniczę się tu do jednego. Reginald McKenna, były brytyjski minister skarbu i prezes Midland Bank, w przemó­wieniu do udzia­łowców banku 25 stycznia 1924 r. powiedział (co zostało zapisane w jego książce Powojenna ban­kowość [Post-War Banking]:

„Obawiam się, że zwyczajny obywatel nie będzie zadowolony z tego, kiedy dowie się, że banki mogą tworzyć i niszczyć pieniądze, i ro­bią to. Ilość istniejących pieniędzy różni się jedynie w zależności od działania banków, które zwiększają lub zmniejszają depozyty i zakupy bankowe. Wiemy, jak to funkcjonuje. Każda pożyczka, przekroczenie konta czy za­kup bankowy tworzą depozyt, a każda spłata pożyczki, debetu, czy sprzedaż bankowa nisz­czą depozyt".

Ten wybitny autorytet dowodzi i potwierdza moje powyższe wypowiedzi, że banki tworzą i anulują przepływ pieniędzy, które codziennie wpływają do banków, redukując pożyczki, a jeżeli potrzebne są na następny cykl produkcyjny, są wtedy tworzone i krążą, żeby finansować ten na­stępny cykl. Czy wyjaśniłem to absolutnie jasno? Muszę to podkreślić: wszyscy przedsiębiorcy w naszym kraju, reprezentujący wszystkie dziedziny przemysłu i handlu, obsługują swoje potrzeby fi­nansowe bezpośrednio lub niebezpośrednio za pomocą banków komercyjnych. Nie istnieje żadna inna władza tworzenia i anulowania pieniędzy. Nawet prawne środki płatnicze wchodzą w obieg poprzez banki handlowe, które kupują je za po­mocą swoich własnych czeków bankowych.

Tylko niewielka ilość zarejestrowanych banków wykonuje funkcje tworzenia i anulowania pieniędzy za pomocą swoich czeków kliringowych. Wszystkie nasze przedsiębiorstwa handlowe, a nawet insty­tucje oszczędnościowe i pożyczkowe oraz towa­rzystwa finansowe muszą przeprowadzać wszyst­kie swoje czeki i inne transakcje finansowe przez czekowe izby rozrachunkowe banków komercyj­nych.

Chciałbym teraz rozwinąć mój poprzedni wy­kład na temat „Własności tworzenia pieniędzy" i konstytucyjnego utworzenia należącej do społe­czeństwa Niezależnej Krajowej Władzy Monetar­nej. Następujący fragment znakomicie przedstawia rozwinięcie. Cytuję wyjątek z książki, wydanej w solidnej serii, poświęconej Kredytowi Społecz­nemu, napisanej przez przewodniczącego Sekreta­riatu Kredytu Społecznego Donalda Neale'a wspólnie z następnym przewodniczącym Sekreta­riatu Alanem Armstrongiem, dyplomowanym eko­nomistą.

ZRÓWNOWAŻONY DOBROBYT WY­ZWANIE I ZMIANA PIENIĄDZE

Książka opublikowana została przez Sekreta­riat Kre­dytu Społecznego w Edynburgu, w 1994 r. Strona 16.

Reforma systemu podaży pieniądza

„Władza tworzenia pieniędzy musi zostać wy­cofana z systemu bankowości komercyjnej. Two­rzenie podaży pieniędzy społecznych, wolnych od długu, musi powrócić do władzy rządowej – Za­rządu Kredytu Narodowego, któremu powierzony jest obowiązek utrzymywania ścisłej relacji między ilością dostarczonego pieniądza a ilością produ­kowanego realnego bogactwa, z uwzględnieniem importu i eksportu oraz wzrostu i spadku wartości kapitału, zapewniając tym samym, że zawsze bę­dzie istniał'efektywny popyt', wystarczający do oczyszczenia rynku w każdym okresie produkcyj­nym. Wszystkie dane statystyczne potrzebne do tego są już dostępne w Centralnym Biurze Staty­stycznym.

Zarząd Kredytu Narodowego będzie musiał być ustanowiony tak, by był odpowiedzialny przed parlamentem, ale by był izolowany od wszelkiej formy manipulacji politycznej. Pod tym względem byłby on podobny do Biura Miar i Wag, które jest odpowiedzialne za utrzymywanie i egzekwowanie przestrzegania właściwych miar i wag we wszyst­kich transakcjach handlowych, będąc jednocześnie wolnym od nacisków politycznych, które mogłyby ingerować w te standardy dla korzyści politycz­nych.

Krytycy, którzy mogą zarzucać, że pieniądze tworzone pod kontrolą rządową, będą nieuchron­nie powodować wzrost inflacji, muszą być zdolni do określenia, dlaczego tak musi być, skoro pie­niądze te byłyby tworzone dokładnie tymi samymi środkami i z tego samego źródła – kredytu naro­dowego, co pieniądze bankowe, a na dodatek nie ma żadnego zarzutu, że pieniądze tworzone przez banki są nieuchronnie inflacjogenne.

Jak podkreślał Clifford H. Douglas:'Pieniądze są tylko mechanizmem, za pomocą którego zaj­mujemy się rzeczami. Nie mają one żadnych wła­ściwości za wyjątkiem tych, które wybieramy, żeby im je nadać. Wyrażenie takie jak: nie znaczy absolutnie nic, dopóki nie powiemy także: . Na przy­kład, infantylne jest po prostu mówienie, że kraj nie ma żadnych pieniędzy na poprawę świad­czeń socjalnych albo na jakikolwiek inny cel, kiedy ist­nieją umiejętności, ludzie i materiały, żeby taką poprawę stworzyć'!!!

Ten klucz do reformy systemu monetarnego otworzyłby drogę do dalszych projektowanych kroków:

 do wyeliminowania wszelkich możliwości in­flacji przez wprowadzenie naukowej albo godziwej ceny

 do wyeliminowania chronicznego braku su­ma-rycznej siły nabywczej w stosunku do sumy cen, przez wprowadzenie Dywi­dendy Narodowej.

Dywidenda Narodowa

Dywidenda Narodowa byłaby wypłacana z części nowych pieniędzy, tworzonych na koncie rządowym i dostarczana jako siła nabywcza każ­demu członkowi społeczności, jako prawo. Nie­związana byłaby ona z zarobkami i byłaby wystar­czająca do zapewnienia'pewnego standardu sza­cunku, zdrowia i przyzwoitości, co jest pierwszym dezyderatem'.

Dywidenda Narodowa przełamie stare powią­zanie między zatrudnieniem a dochodem i będzie konieczną reformą, kiedy, za przyczyną postępu technologicznego, zatrudnienie nie może być dłu­żej uważane za jedyne prawo do dochodu."

Kiedy tylko zrozumiemy jasno powyższe zało­żenia, wtedy staje się logiczne, że całkowita podaż pieniędzy społecznych może i powinna być roz­prowadzana dwoma strumieniami. Jedna część płynie do Skarbu Państwa, żeby finansować wszystkie wydatki rządowe wolne od długu, a druga część jako pożyczki wolne od odsetek płynie do bankierów, żeby finansowali przemysł i handel, przy niewielkim koszcie pożyczki.

Widać to jasno na poniższym diagramie.

Rząd przestanie pożyczać pieniądze, a dług narodowy razem z podatkami może zostać stop­niowo wyeliminowany w rozsądnie krótkim czasie.

Parlament i nasi lokalni posłowie są obecnymi panami naszego społeczeństwa, wspierającymi i wywołującymi złą ekonomię. Parlamentarzyści są pełnymi winy marionetkami, odpowiadającymi przed szefami swoich partii politycznych i pań­stwowymi biurokratami, którzy otrzymują instrukcje polityczne od bankierskich ekonomistów. Wyborcy muszą domagać się, żeby posłowie prowadzili politykę oczekiwaną przez wyborców, a nie poli­tykę narzucaną nam przez bankierskich eko­nomicznych komiwojażerów.

KLUCZEM, KTÓRY PRZYNIESIE SUKCES, JEST NACISK ZE STRONY ARMII WYBORCÓW, PROWADZĄCYCH KAMPANIĘ, KTÓRY MUSI BYĆ WIĘKSZY NIŻ NACISK ZE STRONY EKO­NOMISTÓW. JEST TO TAK PROSTE. HISTORIA DOWODZI, ŻE „WOLA LUDU" MOŻE BYĆ NAJWIĘKSZĄ SIŁĄ NA ZIEMI.

Pozorowana demokracja, którą mamy, jest wszechogarniająca i musimy jej użyć. Pod­stawą wolności jest bezpieczeństwo finansowe.

POWSZECHNY JEST FAŁSZYWY ARGU­MENT, ŻE KONSUMENCI MUSZĄ OSZCZĘ­DZAĆ, ŻEBY FINANSOWAĆ PRZEMYSŁ I HAN­DEL. JEST TO NAJGORSZEGO RODZAJU KŁAMLIWE TUSZOWANIE PRAWDY.

 Poważny, trwały niedobór całkowitego do­chodu konsumentów ilustruje fałsz, często powta­rzanego stwierdzenia, że główne źródło pieniędzy używanych do finansowania przemysłu i handlu, stanowią oszczędności społeczeństwa. Ta fał­szywa propaganda utrwala kłamstwo, że główne źródło podstawowych inwestycji finansowych za­pewniają oszczędności społeczeństwa. Każdy dolar zaoszczędzony przed natychmiastowym wydaniem go na zakup, dostępnych dzisiaj w skle­pach i biurach dóbr i usług, powoduje, że dobra te pozostają niesprzedane. Tylko dzięki komuś, gdzieś indziej w społeczeństwie, pożyczającemu dodatkowo stworzone przez bank, zadłużone do­lary, może być możliwa sprzedaż dóbr, reprezen­towanych przez zaoszczędzonego dolara.

Propaganda oszczędzania nie tylko pomaga ukryć fakt, że banki są właścicielami i tworzą całą podaż zadłużonego pieniądza dla społeczeństwa, ale także skutecznie przedstawia ona fałszywe przekonanie, że nie istnieje żadna alternatywa i musimy płacić rabunkowe podatki od naszych pensji, zarobków i dywidend.

Dobrze wykształceni i dobrze opłacani ekono­miczni menedżerowie międzynarodowej oligarchii finansowej, jej ekonomiści, stale podróżują, dora­dzając Państwowym Biurokratom, urzędnikom Skarbu Państwa i wiodącym politykom Narodów Świata, prowadzenie polityki, która służy obec­nemu, złemu systemowi ekonomicznemu między­narodowych bankierów.

Niemożliwość spłaty społecznego długu właścicielom długu bankowego

Wszystkie pieniądze, każdy dolar, który krąży w społeczeństwie, jest dolarem pożyczonym z komercyjnego systemu bankowego. Bankierzy tworzą wszystkie pieniądze społeczeństwa jako dług. Nie istnieją żadne inne pienią­dze. Jest zatem absolutnie nielo­giczne i kompletnie nierealistyczne wmawianie społe­czeństwu przez ekonomistów, wy­kładowców uni­wer­syteckich, polity­ków i wyż­szych rangą ban­kierów, że musi ono, czy nawet może spłacić swoje długi. Jest to ab­solutnie nie­moż­liwe z powodu bardzo prostego faktu, że wszystkie pieniądze są dłu­giem. Gdybyśmy wy­obrazili sobie, że wszystkie nasze pożyczki z ban­ków komercyjnych zo­staną spłacone, wtedy SPO­ŁE­CZEŃSTWO NIE MIAŁOBY ŻAD­NYCH PIE­NIĘ­DZY, A EKONOMIA, JAKĄ SIĘ DZISIAJ PO­SŁU­GUJEMY, ZAWALIŁABY SIĘ!!! Co za otrzeź­wia­jący fakt, o którym możemy myśleć. Dla­czego eko­nomiści i wyżsi rangą bankierzy sta­ran­nie za­tajają tę tajemnicę? Naszym zadaniem i od­powie­dzialno­ścią jest zdemaskowanie ich se­kretu. Dla elemen­tarnej sprawiedliwości prawda musi zwy­ciężyć.

Uwaga: Cykle krążenia pieniędzy przedsta­wione w tym wykładzie związane są z dyskutowa­nym tematem i nie mogą obejmować wszystkich przepływów pieniędzy w każdej ekonomii.

Henry Reynel