1. Oto skończyły się już, Panie, zarówno Twoje cierpienia, jak i upokorzenia nasze. Kroczyliśmy za Tobą od Twego postu na pustyni aż do Twojej śmierci na krzyżu. Przez czterdzieści dni staraliśmy się odprawiać pokutę. Czas ten był długi i był krótki; ale czy długi był, czy krótki, skończył się teraz. Skończył się i cieszymy się z tego, że dobiegł kresu; to jest ulga i wyzwolenie. Dziękujemy Ci, że się skończył. Dziękujemy Ci za czas smutku, ale dziękujemy Ci jeszcze bardziej, gdy patrzymy ku porze świąt. Przebacz nasze niedostatki z okresu Postu i wynagródź nas w czasie Wielkanocy.
2. W istocie niewiele uczyniliśmy dla Ciebie, Panie. Dobrze sobie przypominamy naszą nieuwagę i znużenie; naszą opieszałość w umartwianiu się, chociaż nie mieliśmy żadnej wymówki, która mogłaby taką opieszałość usprawiedliwić troską o zdrowie; naszą opieszałość w modlitwie i medytacji – bezład naszych myśli – niezadowolenie nasze, niecierpliwość. Ale może niektórzy z nas uczynili coś dla Ciebie. Spojrzyj na nas jako na całość, Panie, spojrzyj na nas jako na wspólnotę i niechaj to, co niektórzy dobrze uczynili, przemawia za nami wszystkimi.
3. Panie, nadszedł kres. Świadomi jesteśmy naszej słabości i letniości. Nie zasługujemy na radowanie się Wielkanocą, a jednak nie potrafimy się tego wyrzec. Większą odczuwamy przyjemność, bardziej radujemy się w Tobie, niż nas do tego uprawniają nasze minione upokorzenia; ale niechże ta radość stanie się swoim własnym uprawnieniem. Bądź wyrozumiały dla nas przez wzgląd na zasługi Twej wszechpotężnej Męki i na zasługi Twoich świętych. Przyjmij nas jako małą trzodę Twoją w porze małych spraw, w podupadłym kraju, w wieku, gdy wiara i miłość są słabe. Ulituj się nad nami i oszczędź nas, i obdarz nas pokojem.
Zbawicielu mój, teraz złożony w grobie, ale niebawem mający zmartwychwstać. Ty zapłaciłeś cenę: „dokonało się" – „consummatum est" – wszystko jest zabezpieczone. Wypełnij w nas Twoje Zmartwychwstanie i tak, jak nas wykupiłeś, upomnij się o nas, obejmij nas w posiadanie, uczyń nas Twoimi.
św. kard. John Henry Newman
Przełożył Zygmunt Kubiak
Duszo Chrystusowa, bądź moim uświęceniem,
Ciało Chrystusowe, bądź moim zbawieniem,
Krwi Chrystusowa, napełnij moje żyły,
Wodo z boku Chrystusa, plamy moje zmyj,
Męko Chrystusowa, bądź moim umocnieniem,
Wejrzyj na mnie, wysłuchaj dobry Jezu.
Jakże chciałbym się ukryć wśród Twych ran,
Strzeż mnie przed ciosami wrogów moich,
Zawołaj mnie, gdy życie już omdleje,
Każ mi przyjść do siebie, do nieba,
Ze świętymi Twymi miłość Twoją śpiewać
Na wieki wieków. Amen.
(przetłumaczono z łaciny około roku 1854)
św. kard, John Henry Newman
