French flag English spanish flag

Dziennik patriotów katolickich
dla reformy monetarnej Kredytu Społecznego

Feliks Koneczny o cywilizacjach

w dniu piątek, 01 maj 2009.

60. rocznica śmierci Feliksa Konecznego (1862-1949)

 W roku 2009 obchodzimy 60-lecie śmierci profesora Feliksa Konecznego. Urodził się w Krakowie w roku 1862, w rodzinie urzędnika kolejowego. Ukończył z wyróżnieniem gimnazjum św. Jacka w Krakowie. W latach 1883-1888 studiował historię na Uniwer­sytecie Jagiellońskim, gdzie obronił w roku 1888 dok­torat pt. „Najdawniejsze stosunki Inflant z Polską do r. 1393". W latach 1889-1890 prowa­dził bada­nia w archiwach watykańskich. Po powro­cie do Polski pracował naukowo w Akademii Umiejętno­ści. Następnie pracował w bibliotekach Akademii Umiejętności i Uniwersytetu Jagielloń­skiego. Pro­wadził działalność m. in. w Klubie Sło­wiańskim, Towarzystwie Szkoły Ludowej i Uniwer­sytecie Lu­dowym. W tym czasie publikował liczne artykuły w czasopismach: „Czas", „Przegląd Pol­ski", „Prze­gląd Powszechny", „Głos Narodu" i mie­sięczniku „Świat Słowiański", którego był redakto­rem. Od 1919 r. pracował na Uniwersytecie Ste­fana Bato­rego w Wilnie jako zastępca profesora. W latach 1922-1929 kierował katedrą historii Europy Wschodniej. Został zmuszony do udania się na wcześniejszą emeryturę za krytykę Józefa Piłsud­skiego. Po wojnie zatrudniony został na Uniwer­sytecie Jagiellońskim, lecz odsunięty od działalno­ści dydaktycznej. W latach 1946-1948 publikował w „Niedzieli" liczne artykuły poświęcone głównie kwestiom samorządu i historii gospodarczej. Zamrł 10 lutego 1949 r. w Krakowie, gdzie został pocho­wany na Cmentarzu Salwatorskim.

Koneczny prowadził na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie całoroczne wykłady, w wymia­rze 3 godzin tygodniowo, z przedmiotu: wstęp do nauki o cywilizacji. W tym czasie opublikował wiele artykułów i broszur historiozoficznych, m. in.: „Różnolitość cywilizacyjna Słowiańszczyzny" (1925), „Bizantynizm niemiecki" (1927), „Kościół w Polsce wobec cywilizacji" (1928), „Zawisłość eko­nomii od etyki" (1932), w których kształtował wła­sne rozumienie podstawowych dla swojej historio­zofii pojęć takich jak: cywilizacja, trójprawo, pię­ciomian bytu (Quinqux), personalizm, indywidu­alizm, gromadność.

Historiozofia Konecznego uzyskała swój osta­teczny kształt w książce „O wielości cywilizacji" (1935) oraz traktowanej jako jej uzupełnienie książce „Rozwój moralności" (1938), a także w będących jej rozwinięciem nie wydanych za jego życia książkach: „Cywilizacja bizantyjska", „Cywili­zacja żydowska", „Państwo i prawo w cywilizacji łacińskiej".

Z obszernej twórczości Feliksa Konecznego przedstawię pokrótce charakterystyki różnych cy­wilizacji przedstawione przez niego. W szczegól­ności cywilizacji łacińskiej i cywilizacji żydowskiej.

Cywilizacja jest według Konecznego „metodą ustroju" życia zbiorowego. Nie istnieje i nie może istnieć jedna cywilizacja ogólnoludzka.

Koneczny wyróżnił wiele cywilizacji historycz­nych. Siedem z nich istniej współcześnie.

Są to cywilizacje:

• bizantyńska

• łacińska

• turańska

• żydowska

• arabska

• bramińska

• chińska

Cywilizacja bizantyńska

Przyjęła pewne hellenistyczne i orientalne tra­dycje czasów przedchrześcijańskich. Walczyła cią­gle z cywilizacją zachodnio chrześcijańską i prze­ważała w wielu krajach europejskich, w tym w Niemczech. Według cywilizacji bizantyńskiej pań­stwo jest źródłem praw, a zatem polityka nie pod­lega tu etyce.

Cywilizacja turańska

Pochodzi od koczowników mongolskich. Przy­jęła się w Rosji. W tej cywilizacji przywódca jest źródłem wszelkiego prawa i stoi ponad etyką.

Cywilizacja arabska

Wywodzi prawo publiczne z prawa prywat­nego, gdyż Koran zawiera tylko prawa prywatne. Np. podatki wywodzą się z obowiązku udzielania jałmużny. Społeczeństwo nie posiada samodziel­ności.

Cywilizacja bramińska

Posiada wspólną z buddyzmem wiarę w rein­karnację, jako karę za grzechy popełniane w po­przednim istnieniu. Chrześcijańskie pojęcie żywota wiecznego budzi tu w ludziach grozę i odrazę. Cy­wilizacja ta nie przywiązuje też wagi do poprawy żywotności w swym zrzeszeniu.

Cywilizacja chińska

Państwo opiera się na biurokracji. Więzią po­śród niepoliczonych dotychczas ludów i jeżyków jest Pismo.

Cywilizacja żydowska

Znamienna jest wiara żydowska, że cadyk może podporządkować swej woli nawet wolę Bo­ską. Jehowa nie może być życzliwy dla żadnego innego narodu, jak tylko dla Izraela. Żydzi stanowią naród wybrany, a Jehowa jest zobowiązany spra­wić, żeby Żydzi zapanowali nad całym światem i żeby wszystkie ludy ziemi były ich „podnóżkiem". Taki mają z Jehową kontrakt, a religia żydowska jest kontraktowa. Tora nie jest objawioną religią, lecz objawionym Prawem.

Cywilizacja żydowska przeniknęła całą Europę i wszędzie wycisnęła swoje piętno. Źródłem praw jest w niej Pismo Święte i komentarze do niego, zaś etyka jest podwójna – inna względem współ­wyznawców, a inna względem gojów, czyli wszyst­kich pozostałych ludzi na świecie.

Dwie cywilizacje – bramińska i żydowska – nigdy nie oddziaływały na siebie, a jednak mają wiele wspólnego, np. idee o nieczystości mięsa, podejrzliwość wobec światowej nauki itp. Wskazuje to, że są to cywilizacje sakralne. Hindus chodzi, siedzi, pije, je, pracuje i śpi w sposób religijny i tak też robi to żyd.

W cywilizacji żydowskiej etyka oparta jest na prawie, a nie prawo na etyce. Prawo odnosi etykę tylko do narodu wybranego. W stosunkach z nie Żydami kodeks etyczny przestaje istnieć. Rabin Baruch Levy mówi: „Naród żydowski w swoim zbio­rowisku jest mesjaszem. Będzie panował nad ca­łym światem, połączy rasy ludzkie, zniesie granice, obali monarchie i utworzy światową republikę".

Cywilizacja łacińska

Feliks Koneczny uważał cywilizację łacińską jako wyróżniającą się i stojącą wyżej pod wieloma względami od innych cywilizacji. Etyka (siła ducha) rządzi wszystkimi aspektami życia, nawet spra­wami państwowymi. E t y k a jest źródłem praw, które są formułowane przez przedstawicieli Na­rodu. To oni uważają, co jest sprawiedliwe, a co nie jest sprawiedliwe. Cywilizacja łacińska wyróż­nia się tym, że stwarza pojęcie narodu jako warto­ści duchowej i stawia na różnicę między obywatel­stwem a narodowością. Można wymusić obywatel­stwo, ale nie narodowość. Tylko w cywilizacji łaciń­skiej jest możliwość uformowania społeczeństwa ze zróżnicowanego skupiska ludzi.

Poczucie narodowe jest cechą wyłącznie cywi­lizacji łacińskiej. Toteż jest dla niej absurdem zrze­szanie się ponadnarodowe, a beznarodowe ten­dencje godzą w samo istnienie cywilizacji łaciń­skiej. Przez narody dopiero osiąga cywilizacja ła­cińska swe szczyty i może zmierzać w ten sposób ku supremacji sił duchowych.  

Poczucie i kontrola czasu rozwijają się głównie w cywilizacji łacińskiej, a to pozwala na uświado­mienie sobie łączności między przeszłością, teraź­niejszością i przyszłością oraz uświadomienie so­bie odpowiedzialności za przyjęte dziedzictwo. Cywilizacja łacińska odznacza się szacunkiem dla pracy fizycznej i pożądaniem prawdy. To dwie ce­chy innym cywilizacjom nieznane.

W Europie przeważała cywilizacja łacińska. Europa poddawana była wpływom innych cywiliza­cji, np. turańskiej, bizantyńskiej i żydowskiej. Ko­neczny za najwyższą formę cywilizacji uważał cy­wilizację łacińską, opartą na katolicyzmie i deka­logu.

Cywilizacja śmierci

Dożyliśmy dziś czasów, w których zapanowała jeszcze inna, złowieszcza cywilizacja, która stara się objąć cały współczesny świat. Jest to cywiliza­cja śmierci XX i XXI wieku. Odeszła ona od Bo­żego prawa naturalnego i opiera się na prawie sta­nowionym.  

Ojciec Święty Jan Paweł II zatroskany o przy­szłość ludzkości, świadomy tego ogromnego za­grożenia, wygłosił ostatniego dnia roku 1993 w kościele św. Ignacego Loyoli w Rzymie homilię, wobec której nie można przejść obojętnie:

„Antychryst jest wśród nas – zawołał Jan Paweł II. Początek nowego roku otwiera hory­zonty, które choć nie pozbawione przebłysku światła, są mroczne i groźne, nie możemy przymykać oczu na to, co nas otacza. Musimy nazywać po imieniu zło. Nie możemy przeoczyć faktu, że wraz z kulturą miłości i życia na świe­cie rozpowszechnia się inna cywilizacja, cywili­zacja śmierci, będąca bezpośrednim działaniem szatana i stanowiąca jeden z przejawów zbli­żającej się Apokalipsy".

Autor książki pt. „Cywilizacja śmierci" ksiądz Andrea D'Ascanio, OFM CAPP, przedstawia w niej działanie szatana dzisiaj. Obraz ten ma charakter uniwersalny. Dotyczy całego współczesnego świata. Ojciec D'Ascanio demaskuje straszliwy plan szatana godzący w człowieka, w jego życie doczesne i wieczne. Szatan nienawidzi Boga i nie­nawidzi życia, nienawidzi niewinności i nienawidzi dzieci.

Jaki jest jego plan?

1.    Nie dopuścić do poczęcia dzieci (in vitro, środki antykoncepcyjne).

2.    Jeżeli dojdzie do poczęcia dziecka, zabić je przed narodzeniem lub potem je zdemo­ralizować.

3.    Eutanazja dla człowieka w wieku poproduk­cyjnym.

4.    Handel organami ludzkimi.

Człowiek zaślepiony, pozbawiony człowie­czeństwa, odarty z godności i pozbawiony wartości moralnych stawia siebie na miejscu Boga. Prowa­dzi to do niczym nieskrępowanego kultu szatana.

Babilon przedstawia całą ziemię, skażoną złem, które splamiło wszystkich ludzi. „Lecz teraz nadszedł czas Prawdy i Światłości":

„I usłyszałem inny głos z nieba mówiący:

Ludu mój, wyjdźcie z niej,

Byście nie mieli udziału w jej grzechach

I żadnej z jej plag nie ponieśli:

Bo grzechy jej narosły – aż do nieba

I wspomniał Bóg na jej zbrodnie.

…w jednym dniu nadejdą jej plagi:

śmierć i smutek i głód:

i będzie ogniem spalona,

bo mocny jest Pan, Bóg który ją osądził" (Ap 18,4-8).

Naszą bronią jest Wiara, modlitwa, Msza święta, Różaniec. Chrystus powiedział, że bramy piekielne nie przemogą Kościoła Świętego. Do­strzegając ogrom zła i panoszącej się cywilizacji śmierci, nie popadajmy w zwątpienie. Módlmy się do Niepokalanego Serca Maryi, którego triumf jest już blisko.

Alina Makowiecka

Początek strony
JSN Boot template designed by JoomlaShine.com