Dwumiesięcznik MICHAEL podaje, że obecnie nawet ONZ ostrzega opinię publiczną o „recesji na rynku pracy" i publikuje informacje o tym, że społeczne niepokoje związane z kryzysem zostały odnotowane już w co najmniej 25 krajach. Dzieje się tak, podczas gdy kraje całego świata nieustannie usiłują utrzymać jakiś stopień stabilności wobec wsparć finansowych wprowadzanych przez ich rządy. Jest oczywiste dla wszystkich borykających się z codziennymi trudami życia, zarówno tych pracujących jak i emerytów, że kryzys ekonomiczny dotknął milionów ludzi i proces ten trwa nadal. Wymienimy tu tylko kilka krajów, które doświadczyły nieszczęść i zamieszania spowodowanych obecnym kryzysem. Kryzysem wykreowanym przez międzynarodową finansjerę, ukryty w cieniu rząd globalny, działający za pośrednictwem takich instytucji jak Bank Światowy i Międzynarodowy Fundusz Walutowy, w celu ustanowienia Nowego Porządku Świata.1
W artykule tym wykorzystaliśmy informacje publikowane przez media, trzeba więc przyjąć, że wiele z tych danych zostało złagodzonych, aby uniknąć paniki wśród ludności. Obecny kryzys jest oceniany jako bardzo poważny, a przecież trzeba się domyślać, że rzeczywiste liczby dotyczące zadłużenia, bezrobocia i stopnia kryzysu są znacznie wyższe.
Chociaż doradcy finansowi i amerykańscy ekonomiści są nadal bardzo optymistyczni w ocenie wzrostu amerykańskiej gospodarki, to dla przeciętnego obywatela kraju rzeczywistość jest trudna. Bezrobocie stale rośnie (9,7 procent we wrześniu 2009 r. według statystyk bankowych) wraz z cięciami w zatrudnieniu w wielu przedsiębiorstwach. Kuchnie darmowych zup i inne instytucje pomocy społecznej mają teraz liczniejszą niż kiedykolwiek klientelę. Tymczasem ekonomia pogrąża się coraz bardziej w recesji, a rządowe wsparcia finansowe odnoszą spodziewany skutek: utratę zaufania2.
W 2009 roku wskaźnik Amerykanów w wieku produkcyjnym żyjących w ubóstwie wzrósł jak nigdy dotąd do 14,3 procenta. To znaczy, że 43,6 milionów ludzi, to jest co siódmy obywatel amerykański, żyje poniżej poziomu ubóstwa. Raport ten został opublikowany przez U.S. Census Bureau (instytucja zbierająca dane dotyczące spisu ludności), ale rzeczywiste liczby nie są znane. Inne oszacowanie, International Gini Index (Międzynarodowy Indeks Gini), pokazał, że różnica w zarobkach jest obecnie najwyższa, odkąd Census Bureau zaczęło śledzić dochód rodziny amerykańskiej w 1967 roku3.
Rodziny będące w sytuacji bardzo trudnej, jak na przykład samotna matka z dziećmi, często decydują się zostać we wspólnym domu z rodzicami, którym lepiej się powodzi albo z innymi krewnymi. Badania Census Bureau pokazały 11,6 procent wzrostu liczby takich wielorodzinnych gospodarstw domowych w ostatnich dwóch latach.
Obecnie Census Bureau Stanów Zjednoczonych odnotowuje, że osobiste czyny miłosierdzia milionów rodzin, które przyjęły do swoich domów krewnych, przyjaciół, sąsiadów, dzieci i innych będących w potrzebie, to główna przyczyna tego, że liczba biednych wzrosła tylko o 4 miliony, a nie o 6 lub 8 milionów!
Oficjalny narodowy (federalny) dług publiczny Stanów Zjednoczonych osiągnął na dzień 31 grudnia 2010 r. sumę 14,03 biliona dolarów (i stale wzrasta), tzn. że na każdego obywatela przypada 45 267,23 dolara długu, przy szacunkowej liczbie ludności 309 868 972. Według źródeł dostępnych dla mediów, do kwoty długu wymienionej powyżej nie wliczono długów poszczególnych stanów, których jest 50, długów tysięcy poszczególnych miast, miasteczek, długów osobistych obywateli i długów korporacji, co daje w sumie dodatkowo 78,8 bilionów dolarów, tzn. że na każdego obywatela Stanów Zjednoczonych przypada 176 149 dolarów długu, a na przeciętną rodzinę 672 685 dolarów. Są to dane z 2009 r.
Światowy Produkt Brutto wynosił 70,2 biliony dolarów w 2009 r.
Recesja spowodowała, że również wielu obywateli Kanady znalazło się w głębokim ubóstwie, a wielu walczy z ciągłym naporem kryzysu gospodarczego. Setki tysięcy Kanadyjczyków utraciło swoją pracę. Ubezpieczenie Zatrudnienia (UZ, tzn. ubezpieczenie od wypadku utraty zatrudnienia) nie wsparło jak należy osób tracących pracę, gdyż blisko połowa z nich nie otrzymała świadczeń, a tym drugim wypłacano bardzo niskie zasiłki. W rezultacie tych luk stworzonych przez UZ, liczba spraw do załatwienia przez opiekę społeczną w całym kraju znacznie się powiększyła. Liczba bankructw zwiększyła się, a korzystanie z banków żywności gwałtownie wzrosło.
Około 500 000 Kanadyjczyków wydało otrzymane świadczenia bez znalezienia nowej pracy już pod koniec 2009 i na początku 2010 roku. Podczas gdy setki tysięcy rodzin kanadyjskich doświadczyły cięć dochodów, to musiały one te skromne już dochody napiąć jeszcze bardziej, gdyż koszty utrzymania wzrosły w 2009 roku. Ceny żywności wzrosły w 2009 roku o 4,9 %. Średni czynsz za wynajęcie trzypokojowego mieszkania wzrósł o 2,3 % w okresie od października 2008 do października 20094.
Chociaż rok 2010 przyniósł nagłówki prasowe o poprawie ekonomii w Kanadzie, podobnie zresztą jak w Stanach Zjednoczonych, to sytuacja w dziedzinie zatrudnienia w tymże roku pogorszyła się dramatycznie.
Liczba osób żyjących w warunkach skrajnego ubóstwa w Meksyku i Ameryce Środkowej wzrosła o 800 000 w 2009 roku, według danych opublikowanych przez Komisję Ekonomiczną dla Ameryki Łacińskiej i Karaibów (Economic Comission for Latin America and the Caribbean – ECLAC), która jest stowarzyszona z ONZ. Szef tej instytucji ONZ w Meksyku, Hugo Beteta, powiedział reporterom, że ta kategoria dotyczy ludzi mających dochód niższy niż 1,25 dolara na dzień. Sam Meksyk ma 50 milionów ludzi żyjących w ubóstwie, tj. około 45 procent populacji, według oficjalnych danych, które mówią, że w latach 2006 do 2008 liczba ludzi biednych powiększyła się o 5 milionów5.
Polska jest kolejną ofiarą tego gigantycznego oszustwa, jakim jest obecny kryzys ekonomiczny. Dług narodowy (państwowy) Polski w 2009 roku wyniósł 684 miliardy 365 milionów złotych, według danych Eurostatu (biura statystycznego Unii Europejskiej). W 2010 r. dług państwowy Polski osiągnął wartość 750,8 miliarda złotych (264 miliardy dolarów). Rząd ukrywa nieoficjalny dług kraju, który wynosi 3 biliony złotych!
Co to znaczy? To znaczy, że Polska jest teraz bankrutem.
Podane tu liczby obnażają potworność tego globalnego oszustwa, które obecnie jest dokonywane, a ludzie w Polsce, którzy są słabo zorientowani w życiu publicznym i w dziedzinie gospodarki swego kraju, nie zdają sobie sprawy, jak mocno to zaciąży na ich losie. Sprawa bankructwa finansowego w Polsce nie jest żadną abstrakcją. Jest to najpoważniejszy problem w powojennej historii Polski. Dług publiczny Polski nie był wygenerowany przez społeczeństwo polskie, ale przez międzynarodowych lichwiarzy (międzynarodową finansjerę), działających poprzez władze państwa. To oni wszyscy są odpowiedzialni za obecny stan państwa.
Greckie związki zawodowe przyrzekły walczyć przeciwko bezprecedensowej serii drastycznych środków oszczędności, cięć pensji i płac, wprowadzonych przez socjalistyczny rząd w celu spełnienia warunków ogromnej pożyczki finansowej. „Oni [tzn. rząd] powiększą recesję i pogrążą ekonomię w głębokiej śpiączce", stwierdził Yannis Panagopoulos, przewodniczący związku GSEE (Powszechna Konfederacja Pracowników Greckich). Gwałtowne protesty i strajki występują powszechnie na ulicach miast Grecji w odpowiedzi na to, jak MFW (Międzynarodowy Fundusz Walutowy) razem z Unią Europejską „podżyrowali" Grecji 147-miliardowe dolarowe „wsparcie", które wpędziło kraj w jeszcze większe długi. Obecnie Grecja ma 12,2 procent bezrobocia (Eurostat), a MFW przewiduje skok do 14,8 procent w 2012 roku6.
Portugalia zgodziła się na nowe i wyższe podatki, cięcia płac i częściowe zamrożenie emerytur, aby złagodzić uderzenie kryzysu finansowego. Znowu więc obywatele klasy średniej zapłacą za pazerne szaleństwa operacyjne przemysłu bankowego.
Nowe środki fiskalne Hiszpanii są jeszcze bardziej agresywne, bo zawierają 5-procentową obniżkę płac w sektorze publicznym i likwidację 13 tysięcy miejsc pracy w urzędach państwowych tylko w 2010 roku. Hiszpanię czekają lata nędzy z powodu kryzysu finansowego, bez wyraźnych perspektyw na poprawę w przyszłości7.
Francja nigdy nie pozbędzie się całkowicie skutków światowego kryzysu finansowego, jak orzekła oficjalna instytucja statystyczna tego kraju. Ta ponura konstatacja idzie w parze z prognozą MFW. Francuski Narodowy Instytut Statystyki i Ekonomii (INSEE) ogłosił swe przewidywania na temat przyszłego wzrostu gospodarczego w średniej perspektywie czasowej i rokowanie nie jest dobre.
Francja doświadczyła fali protestów ulicznych w czasie strajku generalnego przeciwko posunięciom Nicolasa Sarkozy'ego wobec sytuacji kryzysu ekonomicznego. Pracownicy tradycyjnego sektora publicznego, tacy jak nauczyciele, transportowcy i pracownicy szpitali połączyli się w bezprecedensowym ruchu i protestowali przeciwko cięciom Sarkozy'ego w sektorze publicznym i w dziale opieki społecznej. Większość protestujących boi się tej przerażającej francuskiej plagi: bezrobocia, którego przyrost, rozpatrywany w okresie dłuższym niż dekada, jest teraz najszybszy.8
Oto kilka interesujących, a mało znanych faktów dotyczących sytuacji ekonomicznej.
Prawie połowa świata – ponad 3 miliardy ludzi – żyje mając mniej niż 2,50 dolara na dzień.9
Co najmniej 80 procent ludności świata żyje za mniej niż 10 dolarów dziennie.10
Ponad 80 procent ludności świata żyje w krajach, w których rozpiętość dochodów stale rośnie.
Według statystyk, 40 000 dzieci umiera codziennie z głodu! To znaczy, że co dwie sekundy umiera jedno dziecko, a 28 dzieci co minutę. I one „umierają cicho w jakichś najbiedniejszych wioskach na całej ziemi, daleko od kontroli i sumienia świata. Potulne i słabe za życia, te umierające tłumy są jeszcze bardziej niewidoczne w śmierci".11
Wzrost ekonomiczny i prawie wszystkie pozostałe wskaźniki przez ostatnie 20 lat istnienia obecnej tendencji globalizacyjnej, w latach 1980-2000, ukazują bardzo wyraźne spowolnienie postępu gospodarczego w porównaniu do okresu dwóch poprzednich dekad [1960-1980]. Oto niektóre dane.
Wzrost: spadek szybkości ekonomicznego wzrostu był bardzo wyraźny we wszystkich grupach krajów.
Spodziewana długość życia: postęp tego wskaźnika był także zmniejszony dla 4 spośród 5 grup krajów, z wyjątkiem grupy o najwyższym wskaźniku (spodziewana długość życia 69-76 lat).
Śmiertelność niemowląt i dzieci: postęp w redukowaniu śmiertelności niemowląt był także znacząco niższy w okresie globalizacji (1980-1998) niż w dwóch poprzednich dekadach.
Edukacja i umiejętność czytania i pisania: postęp w dziedzinie edukacji także był spowolniony w okresie globalizacji.
Redystrybucja kapitału poprzez wsparcia finansowe na globalną skalę, tj. gdy potężne ponadnarodowe korporacje przejmują kapitał kraju, ma pewien cel. Pociąga to za sobą stopniowe likwidowanie suwerenności krajów poprzez pożyczoną walutę w wyraźnym celu podporządkowania kapitału wszystkich krajów międzynarodowej finansjerze, aby ostatecznie mogła ona wprowadzić walutę globalną.
Organizacja Narodów Zjednoczonych zwołała specjalny szczyt światowy we wrześniu 2000 roku, na którym ustanowiono nową kartę dotyczącą tego, co nazwano „Globalną Demokracją". Kartę podpisali liderzy 56 państw, a także wiele prywatnych organizacji pozarządowych. Ekonomista John Kenneth Galbraith po analizie tego dokumentu stwierdził, że karta wprowadzi prawo, zgodnie z którym każde państwo członkowskie ONZ „musi oddać swoją suwerenność tej światowej organizacji". Karta wprowadza wymóg integracji wszystkich korporacji i instytucji finansowych, a także eliminację praw korporacji prywatnych. Te prawa doprowadzą do tego, że każde państwo utraci swą suwerenność i swój rząd państwowy.
Karta wzywa do umorzenia wszystkich długów krajów najbiedniejszych, do redukcji ubóstwa na świecie oraz do „sprawiedliwego podziału globalnych zasobów". Mówi też o narodowej dywidendzie dla każdego obywatela. Jak wynika z ustaleń spotkania G7 (siedem najbardziej rozwiniętych państw świata) w kanadyjskim Halifaxie w 1995 roku, które wprowadziło kartę zatytułowaną „Naród Świata", propozycja dywidendy narodowej będzie podlegała dyktaturze Globalnego Banku Zasobów, obsługiwanego przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy i Bank Światowy. Art. 2 Karty stwierdza: „Wolny dostęp do Banku [Globalnego Banku Zasobów] odbywa się przy użyciu środków telekomunikacji". To znaczy, że wszystkie transakcje będą dokonywane elektronicznie. Rezultatem tego będzie totalna kontrola wszystkich transakcji finansowych przez MFW i Bank Światowy.12
Sama „dywidenda" ma tu formę pieniądza elektronicznego, z mikroczipem (lub biosensorem) wszczepionym każdemu pod skórę lub na niej „nadrukowanym". Kontrolę nad wszystkimi formami produkcji przejmuje nowy Rząd Światowy i każdy obywatel ma zwracać się do tych „panów świata" o utrzymanie i pomoc.
Główne elementy tej karty wydają się, na pierwszy rzut oka, podobne do propozycji Kredytu Społecznego opisywanego tak często przez dwumiesięcznik MICHAEL. Jednakże system, w którym każda osoba jest niewolnikiem rządu światowego różni się diametralnie od tego, co propagują Pielgrzymi św. Michała i filozofia Kredytu Społecznego. Katolicka Nauka Społeczna (której zastosowaniem jest Kredyt Społeczny) daje nam zasady sprawiedliwości, które każdemu mężczyźnie, kobiecie i dziecku przyznają prawo do życia, do części wszystkich zasobów naturalnych i owoców naszej nowoczesnej technologii, odziedziczonej od przeszłych pokoleń i przez nas rozwiniętej.13
System finansowy nie spełnia swojej roli, ponieważ zmieniony został jego cel. Pieniądz powinien być narzędziem służby, ale międzynarodowa finansjera, przez zawłaszczenie kontroli emisji pieniądza, uczyniła z niego instrument dominacji. Tworzenie pieniądza jako długu przez finansjerę jest środkiem narzucania jej woli ludziom oraz środkiem jej kontroli nad światem.
Bóg powołuje każdego z nas, aby alarmował i ostrzegał ludzi przed fałszywym pokojem i złudnym bezpieczeństwem, które są oferowane ludziom przez ONZ i międzynarodową finansjerę. Jak pokój i bezpieczeństwo może pochodzić od tych samych ludzi, którzy kontrolują nasze życie i samo sedno naszej ekonomii w taki sposób, że „nikt nie może wbrew ich woli oddychać"14, którzy finansowali wszystkie wojny światowe, tworzyli recesje, depresje, i którzy promują kulturę śmierci, zabijając setki milionów ludzi?!
Musimy przypominać chrześcijanom, że bitwa o wolność i sprawiedliwość nigdy nie zostanie wygrana, jeśli pozostaniemy zadowoleni z siebie w domu. Powinniśmy informować ludzi, że są okłamywani przez tych, którym zawierzyli rządzenie swym krajem, przez rządy, które sprzedały swoje kraje i obywateli finansowym magnatom.
Czasy w których żyjemy ponaglają nas do działania. Rozpowszechniajmy wydania bezpłatne i prenumeratę naszego dwumiesięcznika MICHAEL wśród ludzi wokół nas, tak aby rozumieli oni konieczność walki o prawdę i wolność!
1.) Julia Kollewe, Global Unemployment to Trigger Further Social Unrest (Globalne bezrobocie wywołuje zwiększony niepokój społeczny), UN Agency Forecast, 1 października 2010 r.
2.) Record number of Americans living in poverty (Rekordowa liczba Amerykanów żyjących w ubóstwie), msnbc.com i Associated Press
3.) U.S. Census Bureau , Income, Poverty, and Health Insurance Coverage in the United States: 2009 (Dochody, ubóstwo i ubezpieczenie zdrowotne w USA: 2009)
4.) Dawn Walton, Food for thought (Żywność do przemyślenia), „The Globe and Mail”, 18 listopada 2009 r.
5.) „Latin American Herald Tribune”, 6 października 2010 r.
6.) „The Ottawa Citizen”, 3 maja 2010 r.
7.) „The Globe and Mail”, 14 maja 2010 r.
8.) Michael Cosgrove, „Le Figaro”, 18 czerwca 2010 r.
9.) globalissues.org
10.) Shaohua Chen i Martin Ravallion, Bank Światowy, sierpień 2008 r.
11.) 2007 Human Development Report (HDR), United Nations Development Program (Program Rozwoju ONZ), 27 listopada 2007 r., str. 25
12.) „The Chronical-Herald”, czerwiec 1995 r.
13.) Pierre Marchildon, Ostatnia strukturalna faza Nowego Porządku świata. Rząd globalny w niedalekiej przyszłości, dwumiesięcznik MICHAEL nr 7, październik-listopad-grudzień 2000 r.
14.) Papież Pius XI, encyklika Quadragesimo anno, 106.
