Victor J. Bridger
część V
Przedstawiamy dokończenie szkicu prof. Vica Bridgera z numeru 33 MICHAELA. Stanowi ono odrębną całość, którą można czytać niezależnie od poprzednich części.
Clifford Hugh Douglas po napisaniu swoich pierwszych artykułów w New Age w 1917 i 1918 r. zebranych w książce Demokracja ekonomiczna (Economic Democracy) objechał świat i przemawiał w wielu krajach. Przybył on do Australii w tym samym, 1934 r., w którym utworzono tu Sekretariat Kredytu Społecznego. Sekretariat powstał, żeby przeciwstawić się niewłaściwemu wykorzystaniu i nadużywaniu idei Douglasa, które stawały się całkiem zdecydowane. W czasie wizyty w Australii wygłosił on różne wykłady w różnych Stanach, mówiąc do tysięcy ludzi. Lata 1930-te stanowiły w Australii faktyczny płodny grunt dla przyciągnięcia ludzi do idei Kredytu Społecznego. W każdym Stanie tworzyły się grupy i oddziały organizacji kredytowych Douglasa. melisiwamson
Ci, którzy posiadali większą wiedzę, organizowali spotkania, tworzyli grupy edukacyjne i rozprowadzali publikacje w formie ulotek i broszur. Wydawano wiele tygodników, dwutygodników i miesięczników. W czasopiśmie The New Era (Nowa Era) z listopada 1935 r. informowano, że „ruch w Queensland czyni wielkie postępy od czasu naszej Konferencji Stanowej 21 sierpnia... nasze finansowe członkostwo wzrosło o 50%".
Użycie słowa „ruch" jest znaczące i powrócę do tego w dalszej części. Liczba aktywistów i osób zaangażowanych w wykłady, jeżdżących na specjalne spotkania i wygłaszających tam prelekcje była całkiem imponująca. Jednakże chociaż była tam duża liczba zwolenników, stało się jasne, gdy wybuchła wojna i wzrosła cyrkulacja pieniądza, co skończyło się Wielką Depresją, że zwolennicy ci byli zainteresowani tylko jednym aspektem Kredytu Społecznego, a były nim pieniądze. Innymi słowy byli oni w rzeczywistości socjalistycznymi reformatorami monetarnymi.
Inne publikacje, takie jak The New Economics (Nowa Ekonomia), dwutygodnik popierający propozycje Kredytowe Douglasa, ukazywały się do 1936 r. Oficjalny organ Sekretariatu - Social Credit (Kredyt Społeczny) wydawany był do roku 1938, kiedy to zmiany w Sekretariacie spowodowały jego zmianę na The Social Crediter (Kredytowiec Społeczny), ukazujący się w Australii do wczesnych lat 1990-tych. Wtedy The Social Crediter został zastąpiony przez The Australian Social Credit Journal (Australijska Gazeta Kredytu Społecznego) z powodu zmian w jego zawartości, odejścia od Douglasa i zmian, które krytykowały sam powód istnienia Sekretariatu i czasopisma.
W czasie II wojny światowej i w latach 1950- tych redaktorem naczelnym The Social Creditera był dr Bryan W. Monahan, który potem został szefem Sekretariatu. Monahan napisał kilka dobrych książek. Jedną z nich jest The Introduction to Social Credit (Wstęp do Kredytu Społecznego), który przyciągnął uwagę wielu, ponieważ był napisany w prosty sposób, zrozumiały dla laików. W końcu lat 1940-tych i początku 1950-tych The Australian Social Cerditer był rozprowadzany w całej Australii. Zmiany w Sekretariacie, które nastąpiły po doktorze Monahanie i powrót jego zarządu do Anglii spowodowały stopniowy spadek zainteresowania Kredytem Społecznym w Australii. Niemniej istnieli ci, którzy nadal zwracali uwagę społeczeństwa australijskiego na ideę Kredytu Społecznego, a jedną z takich organizacji była Australijska Liga Praw. Liga wyrosła z już istniejącej organizacji, która zaczęła działalność około 1937 r., ale została oficjalnie uformowana jako Australijska Liga Praw w 1946 r. i działa do dziś. Niestety Liga miała niewielki wpływ na bieżącą politykę i ma niewielu zwolenników, którzy posiadają wiedzę na temat Kredytu Społecznego. Powodem jej bezskuteczności jest to, że zezwalała ona na kontynuację skierowanej pod jej adresem krytyki, opartej na oskarżeniach i zarzutach o antysemityzm i skrajną prawicowość. Zawsze, kiedy Lidze udało się zdobyć trochę rozgłosu na ważny temat, podnoszono stare zarzuty o antysemityzm, a to odciągało wielu od słuchania tego, co było promowane.
W Australii było i wciąż jest wiele grup, które stale prowadzą kampanię na temat wielu kwestii związanych z zasadami Kredytu Społecznego, ale jako organizacje są one zupełnie nieskuteczne. W 1987 r. powstała Australijska Szkoła Badań Kredytu Społecznego z zamiarem rozprowadzania materiałów informacyjnych wśród ludzi zainteresowanych Kredytem Społecznym, a także w celu utworzenia kierunku studiów dla osób chcących się uczyć i być skuteczniejszymi w próbach wprowadzania zmian dla osiągnięcia lepszego społeczeństwa opartego na założeniach Kredytu Społecznego. Brak zainteresowania i niechęć do podejmowania poważnych studiów doprowadziła do zamknięcia kursów i do umieszczenia na stronie internetowej kompletnych wyjaśnień, z czego może skorzystać każdy zainteresowany, jeżeli sobie tego. życzy. W Nowej Zelandii mamy przedstawicieli, którzy prowadzą wykłady pod auspicjami Szkoły Badań Kredytu Społecznego i którym udało się wyszkolić grupę osób na poziomie podstawowym. Polityka Szkoły była i jest oparta na indywidualnym toku studiów.
Organizacje promujące Kredyt Społeczny są narażone na atak, a przeciwnicy mogą zniweczyć ich wysiłki, ponieważ mają oni dużo większy dostęp do mediów i znacznie więcej pieniędzy, żeby przeciwstawić się jakiejkolwiek promocji zasad Kredytu Społecznego. Indywidualna akcja może być znacznie bardziej skuteczna, a wiele osób indywidualnych, działających zgodnie, jest dużo trudniej zaatakować. To właśnie połączona akcja poszczególnych osób, zgodnie działających we wspólnym celu określona została jako Ruch. Taki Ruch zakłada dynamizm w danym okresie Czasu.
Chcę zacytować i omówić pewne uwagi z dwóch publikacji Bryana Monahana, byłego szefal Sekretariatu. Jedna z nich nosi tytuł Mystery Magic Music and Metaphysics (Tajemnicza magiczna muzyka a metafizyka). Druga pochodzi ze wstępu do książki The Moving Storm (Rwący sztorm), która jest zbiorem jego artykułów z Kredytowca Społecznego (The Social Crediter). Według mnie mają one szczególne znaczenie, zwłaszcza w stosunku do czegoś, co jest pomijane, nie brane pod. uwagę czy nawet nie rozumiane, kiedy dyskutujemy twierdzenie A+ B1. Tym szczególnym elementem jest „Czas".
„Mówi się o zabieraniu czasu, spędzaniu czasu, potrzebie czasu, stracie czasu, braku czasu. Czy słyszymy czas?
Czas jest samą istotą muzyki... (Na fortepianie), jeśli zaczynamy od lewej i gramy każdy dźwięk, czarny i biały, po kolei, słyszymy następstwo nut.
Jednak wszystko, co słyszymy, to nuta albo szereg nut granych indywidualnie i po kolei, a jeśli tonacja jest zmieniona dźwięki te można uważać za poruszające się. Pozostają one wciąż pojedynczymi nutami dopóki nie wprowadzimy czasu, a kiedy każdej granej następująco po sobie nucie damy specyficzny czas, wtedy możemy rozpoznać melodię.
Poruszanie się godzinowej wskazówki zegarka na rękę jest niewidoczne dla nieuzbrojonego oka. Jednak możemy dostrzec, że porusza się ona, obserwując, iż po upływie pewnego czasu, przesunęła się z jednego miejsca na drugie. Co jest tym, co porusza się w historii, której ruch jest wyznaczony przez następstwo wydarzeń? Historia opowiada o łańcuchu wydarzeń związanych z narodem, osobą, rzeczą itd. Czy opowiada ona o ruchu? Co porusza się w muzyce, której ruch słyszymy w przepływie melodii? W muzyce mamy następstwo dźwięków, ale nie każde następstwo dźwięków tworzy melodię.
W melodii dostrzegamy muzyczne znaczenie dane w relacji jednego dźwięku do innych. Podobnie w historii dostrzegamy znaczenie, kiedy ciąg wydarzeń posiada istotny związek. To, co w muzyce jest melodią, w historii jest polityką. Clifford H. Douglas opisywał historię jako skrystalizowaną politykę, a polityka, jak melodia, ma swój wyraz w czasie."
Wydarzenia, jakie miały miejsce w Australii odsłaniają sporo kierunków politycznych, które przewinęły się w tych latach, a które w kategoriach Kredytu Społecznego nie służyły najlepszemu interesowi obywateli, czy to indywidualnemu czy wspólnemu. Obserwowaliśmy zmiany w systemie podatkowym, które stopniowo zwiększały dochody rządowe. Widzieliśmy wprowadzenie jednostek miary w ekonomii związanych z redukcją ceł, co doprowadziło do ruiny wiele gałęzi przemysłu i wysłało inne za granicę z powodu importu z krajów o taniej sile roboczej. Widzieliśmy politykę pełnego zatrudnienia rozwiniętą do stopnia, w którym pracujący dorywczo lub na część etatu pracownik jest uważany za „w pełni zatrudnionego". Widzieliśmy politykę zatrudniania ludzi za zasiłek dla bezrobotnych. Jesteśmy teraz świadkami nacisków Umowy o Wolnym Handlu, która wpłynie nie tylko na podstawowe i pomocnicze gałęzie przemysłu ze szkodą dla nich, ale zniszczy np. przemysł filmowy. Wszystko to dotknie na końcu szeregu konsumenta.
Wydarzenia, które odsłaniają w czasie kryjącą się za nimi politykę w końcu okazują się takimi, jakimi są. Polityka Kredytu Społecznego przeciwstawiająca się tamtym kierunkom polityki ma obecnie coraz mniej czasu. Czynnik czasu w twierdzeniu A + B jest czynnikiem niewidocznym z powodu samego faktu, że w grę wchodzi czas. Ruch Kredytu Społecznego, który jest indywidualnym działaniem podjętym dla wprowadzenia Polityki Kredytu Społecznego rozwija się powoli, ale udowodni swoją absolutną konieczność w odpowiednim czasie.
dokończenie w następnym numerze
Victor J. Bridger
1 Twierdzenie A + B sformułowane przez Clifforda H. Douglasa stoi u podstaw wyjaśnienia doktryny Kredytu Społecznego. W następnym numerze MICHAELA opublikujemy artykuł Victora Bridgera na ten temat.
