Przedstawiamy Państwu kolejną część książki pt. „Pionki w grze" autorstwa komandora Kanadyjskiej Królewskiej Marynarki Wojennej, Williama Guy Carra (1895-1959), opisującego historię międzynarodowej konspiracji. Jego studia i badania wszelkich aspektów międzynarodowej konspiracji, zaprowadziły go do niemal wszystkich krajów świata. Komandor Carr zdecydowany był przekazać jak największej grupie ludzi informacje na temat sił zła, które niepomyślnie wpływają na całe nasze życie i życie naszych dzieci.
William Guy Carr
część dwudziesta pierwsza
Leo Maxse pisząc w sierpniowym wydaniu „National Review" z 1919 r., stwierdził: „Ktokolwiek ma władzę na Downing Street – konserwatyści, czy radykałowie, koalicjanci czy pseudo bolszewicy – rządzą międzynarodowi Żydzi. Oto tajemnica'ukrytej ręki', dla której nie było inteligentnego wyjaśnienia". Jeszcze raz słowo „żyd" powinno brzmieć „bankier" lub „gangster". Równie uzasadnione byłoby obciążanie odpowiedzialnością wszystkich rzymskich katolików za zbrodnie kilku hersztów rzymskiej mafii, którzy zaniechali praktykowania swojej religii na wiele lat.1
Kiedy Winston Churchill odwiedzał Palestynę w marcu 1921 r., poproszono go o spotkanie z delegacją przywódców muzułmańskich. Protestowali oni przeciwko temu, że ostatecznym celem syjonizmu politycznego miało być oddanie zasobów naturalnych Palestyny Żydom. Podkreślali oni, że Arabowie zajmowali Palestynę przez ponad tysiąc lat. Prosili Churchilla, żeby użył swoich wpływów do naprawy tego, co uważali za wielką niesprawiedliwość. Churchill miał na to odpowiedzieć: „Prosicie mnie o odrzucenie Deklaracji Balfoura i zatrzymanie żydowskiej imigracji. To nie leży w mojej mocy… i nie jest moim życzeniem… Myślimy, że jest to dobre dla świata, dobre dla Żydów, dobre dla Imperium Brytyjskiego i dobre także dla Arabów… i chcemy, żeby tak się stało".2
Gdy Churchill dał Arabom swoją odpowiedź, według wszelkiego prawdopodobieństwa myślał on o groźbie wypowiedzianej przez Chaima Weizmanna, który przez wiele lat był agentem międzynarodowych bankierów. Na rok przed wizytą Churchilla w Palestynie, Weizmann przedstawił oficjalne stanowisko polityczne, które zostało opublikowane w Judische Rundschau, w numerze 4. z 1920 r. Powiedział on: „Osiedlimy się w Palestynie, czy wam się to podoba, czy nie… Możecie przyspieszyć nasze przybycie, ale możecie tak samo je opóźnić. Lepsze jest jednak dla was udzielenie nam pomocy, żeby uniknąć przekształcenia naszej konstruktywnej potęgi w potęgę destruktywną, która doprowadzi do upadku świat".
Oświadczenie Weizmanna trzeba przestudiować w związku z inną deklaracją uczynioną przez międzynarodowego bankiera na zebraniu syjonistów w Budapeszcie w 1919 r. Hrabia de St. Aulaire cytował go, mówiącego podczas dyskusji nad możliwościami superrządu, jak następuje: „W zarządzaniu Nowym Światem dajemy dowód naszej organizacji, zarówno rewolucyjnej jak i konstruktywnej, przez utworzenie Ligi Narodów, która jest naszym dziełem. Bolszewizm jest akceleratorem, a Liga Narodów jest hamulcem w mechanizmie, któremu dostarczamy zarówno siły napędowej jak i mocy przewodniej… Co jest celem? To jest już określone przez naszą misję".3 Jeden rząd światowy.
Te dwa połączone oświadczenia pokazują międzynarodowy zasięg ich tajnych ambicji. Osiem lat po ukończeniu tego rozdziału w pierwotnym rękopisie, wszedłem w posiadanie następującego raportu kanadyjskich służb wywiadowczych. Ponieważ stwierdzenia przedstawione 12 stycznia 1952 r. na konferencji w Budapeszcie wspierają moje argumenty z 1944 r. i potwierdzają wnioski, do których doszedłem w roku 1924, zamieszczam tutaj dosłowną relację z przemówienia wygłoszonego w 1952 r. Tekst ten został pierwotnie udostępniony amerykańskiemu wydawnictwu Common Sense (Zdrowy rozsądek), przez Eustace'a Mullinsa – autorytet w dziedzinie konspiracji marksistowskiej.4
„Sprawozdanie z Europy przynosi następujące przemówienie rabina Emanuela Rabinovicha przed specjalnym spotkaniem Nadzwyczajnej Rady Rabinów Europejskich w Budapeszcie, 12 stycznia 1952 r.
'Pozdrawiam was, moje dzieci. Zostaliście zaproszeni tutaj, żeby podsumować zasadnicze etapy naszego nowego programu. Jak wiecie, mieliśmy nadzieję na okres dwudziestu lat między wojnami, żeby utrwalić wielkie korzyści, jakie uzyskaliśmy z drugiej wojny światowej, ale nasze rosnące zyski w pewnych, żywotnych dziedzinach, wzbudziły sprzeciw wobec nas i musimy teraz pracować, używając wszystkich dostępnych przez nas środków, żeby doprowadzić w ciągu pięciu lat do trzeciej wojny światowej.
Cel, do którego dążyliśmy tak zgodnie przez trzy tysiące lat jest wreszcie w naszym zasięgu, a ponieważ jego osiągnięcie jest tak oczywiste, dobrze byłoby, żebyśmy wzmogli nasze wysiłki i naszą rozwagę dziesięciokrotnie. Mogę bezpiecznie przyrzec wam, że w ciągu dziesięciu lat nasza rasa zajmie należne jej miejsce w świecie, gdzie każdy Żyd będzie królem, a każdy goj niewolnikiem. (Aplauz zgromadzenia). Pamiętacie sukces naszej kampanii propagandowej w latach 1930-tych, która wzbudziła antyamerykańskie emocje w Niemczech w tym samym czasie, kiedy wzbudzaliśmy antyniemieckie emocje w Ameryce, kampanii, która zakończyła się drugą wojną światową. Podobna kampania propagandowa jest teraz intensywnie prowadzona na całym świecie. Gorączka wojenna wywoływana jest w Rosji przez nieustającą antyamerykańską ofensywę w czasie, gdy antykomunistyczny strach ogarnia Amerykę. Kampania ta zmusza wszystkie mniejsze kraje do wyboru między partnerstwem z Rosją albo sojuszem ze Stanami Zjednoczonymi.
W tej chwili naszym najpilniejszym problemem jest rozpalenie osłabionego ducha militarystycznego Amerykanów. Niepowodzenie Ustawy o Powszechnym Szkoleniu Wojskowym w znacznym stopniu pokrzyżowało nasze plany, ale jesteśmy pewni, że stosowne kroki zostaną podjęte przez Kongres tuż po wyborach prezydenckich 1952 r. Rosjanie, jak też mieszkańcy Azji, znajdują się pod należytą kontrolą i nie zgłaszają żadnych sprzeciwów wobec wojny, ale musimy czekać, by zapewnić sobie poparcie Amerykanów. Mamy nadzieję osiągnąć to przy użyciu kwestii antysemityzmu, co doprowadziło tak wyraźnie do zjednoczenia Amerykanów przeciwko Niemcom. Liczymy mocno na doniesienia o antysemickich aktach przemocy w Rosji, co pomoże podsycić oburzenie w Stanach Zjednoczonych i stworzyć front solidarności przeciwko władzy sowieckiej. Jednocześnie, żeby zademonstrować Amerykanom rzeczywistość antysemityzmu, dostarczymy, przy pomocy nowych źródeł, dużych sum pieniędzy otwarcie antysemickim elementom w Ameryce, by zwiększyć ich skuteczność oraz zorganizujemy antysemickie wystąpienia w wielu większych amerykańskich miastach. Będzie to służyło dwojakiemu celowi: ujawnieniu reakcyjnych sektorów w Ameryce, które mogą zostać uciszone, oraz włączeniu Stanów Zjednoczonych w oddany, antyrosyjski blok.
W ciągu pięciu lat program ten osiągnie swój cel – trzecią wojnę światową – która przewyższy w zniszczeniu wszystkie poprzednie konflikty. Izrael, oczywiście, pozostanie neutralny i kiedy obie strony zostaną zdewastowane i wyczerpane, my będziemy prowadzić mediacje, wysyłając naszą komisję kontrolną do wszystkich zrujnowanych krajów. Ta wojna zakończy raz na zawsze naszą walkę przeciwko gojom.
Otwarcie wyjawimy naszą tożsamość z rasami Azji i Afryki. Mogę stwierdzić z pewnością, że rodzi się teraz ostanie pokolenie białych dzieci. Nasze komisje kontroli będą zakazywały małżeństw białych z białymi w interesie pokoju i likwidacji napięć międzyrasowych. Białe kobiety muszą współżyć z członkami ras kolorowych, a biali mężczyźni z czarnymi kobietami. W ten sposób zniknie biała rasa, ponieważ mieszanie ciemnego z białym oznacza koniec białego człowieka i nasz najniebezpieczniejszy wróg stanie się tylko wspomnieniem. Powinniśmy rozpocząć erę dziesięciu tysięcy lat pokoju i obfitości, Pax Judaica, a nasza rasa będzie rządzić w sposób niepodważalny światem. Nasza wybitna inteligencja z łatwością pozwoli utrzymać nam dominację nad światem ludzi ciemnoskórych.'"
Pytanie z sali: 'Rabinie Rabinovich, co się stanie z różnymi religiami po trzeciej wojnie światowej?'
Rabinovich:'Nie będzie już żadnych religii. Istnienie klasy kapłanów byłoby nie tylko stałym zagrożeniem dla naszej władzy, ale wiara w życie pozagrobowe dawałaby duchową moc nieprzejednanym elementom w wielu krajach i pozwoliłaby im przeciwstawić się nam. Jednakże my zachowamy rytuały i zwyczaje judaizmu, jako znak naszej dziedzicznej kasty rządzącej, wzmacniając nasze rasowe prawa tak, by żadnemu Żydowi nie wolno było żenić się poza naszą rasą, ani żaden obcy nie był przez nas akceptowany.
Być może będziemy musieli powtórzyć ponure dni drugiej wojny światowej, kiedy zostaliśmy zmuszeni do poświęcenia części naszego narodu hitlerowskim bandytom, powtórzyć po to, żeby mieć odpowiednią dokumentację i świadków, by zgodnie z prawem uzasadnić nasz proces i egzekucję przywódców Ameryki i Rosji jako zbrodniarzy wojennych, po narzuceniu przez nas pokoju. Jestem pewien, że będziecie potrzebowali pewnego przygotowania do spełnienia takiego obowiązku, gdyż poświęcenie było zawsze dewizą naszego narodu, a śmierć kilku tysięcy Żydów w zamian za władzę nad światem jest faktycznie niewielką ceną do zapłacenia.
Żeby przekonać was o pewności tego przywództwa, niech mi wolno będzie pokazać, jak obróciliśmy wszystkie wynalazki białego człowieka w broń przeciwko niemu. Jego prasy drukarskie i radia są rzecznikami naszych pragnień, a jego zakłady przemysłu ciężkiego instrumentami, które wysyła, żeby zbroić Azję i Afrykę przeciw niemu. Nasze interesy w Waszyngtonie ogromnie rozszerzają Program Punktu Czwartego – rozwoju przemysłu w zacofanych rejonach świata, tak że po zniszczeniu zakładów przemysłowych i miast w Europie i Ameryce przez broń atomową, biali ludzie nie będą mogli przeciwstawić się wielkim masom ras kolorowych, które będą utrzymywały niekwestionowaną przewagę technologiczną.5
Tak więc wracajcie do swoich krajów z wizją światowego zwycięstwa przed wami i zintensyfikujcie waszą dobrą robotę, aż nadejdzie ten dzień, kiedy Izrael ukaże się w całym swoim wielkim przeznaczeniu jako Światło Świata'". Iluminaci oznaczają „Posiadacze Światła".
To przemówienie potwierdza także to, co utrzymywałem w związku ze sposobem, w jaki Tajna Władza rozmyślnie wzbudzała antysemityzm, a także antykomunizm, co służyło jej celom. Potwierdza to moje twierdzenie, że Iluminaci używali komunizmu, syjonizmu i faszyzmu do kontynuowania swoich tajnych ambicji. I użyją oni chrześcijańskiej demokracji przeciwko komunizmowi, żeby wprowadzić następną fazę ich długofalowego planu… trzecią wojnę światową. Lecz najbardziej pouczającym rysem tego przemówienia jest fakt, że ujawnia ono sposób, w jaki Iluminaci używają żydowskiego rabina, żeby przekonać innych współwyznawców, że będą oni stanowić klasę rządzącą w Nowym Porządku Świata – fakt, który, jak pokazała historia, jest bardzo wątpliwy. Rządził będzie satanizm, a nie Żydzi.
Zgodnie z warunkami Traktatu Wersalskiego, międzynarodowi bankierzy uzyskali w 1919 r. kontrolę nad remilitaryzacją Niemiec i odbudową ich ekonomii. Osiągnąwszy to, weszli oni w Abmachungen (porozumienia) z Naczelnym Dowództwem Niemieckim. Zgodzili się na tajne sowieckie dostawy całej broni i amunicji dla niemieckich generałów, której żądali oni dla nowoczesnej, wielomilionowej armii. Podjęli również starania, żeby sowiecki dyktator wyznaczył kompletną bazę treningową do dyspozycji Niemców, by umożliwić im szkolenie dużej liczby oficerów i podoficerów, których potrzebowali do obsadzenia nowej armii, jaką planowali stworzyć w stosownym według nich czasie.
Rozległe projekty budowlane, które wymagały wprowadzenia warunków Abmachungen w życie, były finansowane przez międzynarodowych bankierów.6 W ten sposób umożliwili oni krajom komunistycznym i faszystowskim rozwinięcie ich ekonomii i potencjału wojennego. Międzynarodowi bankierzy umożliwili Naczelnemu Dowództwu Niemieckiemu uniknięcie wszystkich restrykcji militarnych, nałożonych na Niemcy przez Traktat Wersalski.7
Olbrzymie Zakłady Amunicji i Uzbrojenia Kruppa wybudowane w Związku Sowieckim za Uralem, zostały nazwane „Manych". Niemieckim firmom zbrojeniowym przyznawano wszystkie koncesje, o które się one starały. Międzynarodowe knowania na tak ogromną skalę mogły oznaczać tylko jedno: ci, którzy brali w nich udział, przygotowywali II wojnę światową. Rządy tak zwanych krajów alianckich były w pełni poinformowane w sprawie tego, co się działo poza sceną, o czym dowiedziałem się, kiedy byłem w Londynie w czasie konferencji na temat rozbrojenia marynarki wojennej w 1930 r. Jest to tylko jeszcze inny dowód na to, że Disraeli mówił prawdę, kiedy stwierdził, że „wybrane rządy nie rządzą".
Tak więc historia ujawnia, że w latach 1920-1934 Tajna Władza kierowała międzynarodowymi knowaniami w taki sposób, że przywódcy RZEKOMO zdominowanego przez Żydów komunizmu w ROSJI pracowali w porozumieniu z przywódcami RZEKOMO zdominowanego przez Aryjczyków nazizmu w NIEMCZECH. Ta faza historii jest najbardziej skomplikowana. Jest to trudne do zrozumienia dla przeciętnego człowieka.8
Komunizm i nazizm mają wiele wspólnego: oba są ateistycznymi ideologiami, które zaprzeczają istnieniu Boga Wszechmogącego. Oba popierają wojnę, nienawiść i przemoc w przeciwieństwie do Chrystusowej polityki pokoju, miłości i nauczania. Dlatego przywódcy obu ateistyczno-materialistycznych ideologii MUSZĄ być agentami diabła. Rozwijają diaboliczną konspirację, żeby odciągnąć dusze ludzi od wierności i posłuszeństwa Wszechmogącemu Bogu. Oba używają formuł masonerii Wielkiego Wschodu w celach nawracania.9
Głowa Rady Trzydziestu Trzech jest przewodniczącym ścisłego kierownictwa rady Trzynastu, o której mowa była poprzednio. Ponieważ ceremonie inicjacyjne WSZYSTKICH lóż Wielkiego Wschodu wymagają kandydata do przysięgi, nie będzie on uznawał żadnego innego śmiertelnika ponad głowę tej organizacji, której głowa jest automatycznie Bogiem na Ziemi. Międzynarodowi bankierzy stanowili zawsze ścisłe kierownictwo masonerii Wielkiego Wschodu od 1770 r. Aryjscy Panowie Wojny tworzyli zawsze ścisłe kierownictwo lóż niemieckich. Wybierają oni swoich własnych następców.
Przegląd historii lat 1914-1934 wskazuje, że międzynarodowi bankierzy wywołali I wojnę światową:
(1) żeby stworzyć sprzyjające warunki dla akcji rewolucyjnej i w ten sposób umożliwić sobie zdobycie bezsprzecznej kontroli imperium rosyjskiego;
(2) usunąć głowy koronowane w Europie. Władcy ci musieli być usunięci, zanim inna grupa mogłaby zrealizować ich totalitarne ambicje;
(3) zmusić rządy Wielkiej Brytanii i Francji do zgody na ustanowienie Narodowego Domu dla Żydów w Palestynie.
Rząd brytyjski został zmuszony do pomocy międzynarodowym bankierom w realizacji ich planu rewolucji bolszewickiej w Rosji w 1917 r., żeby uzyskać ich przyrzeczenie, iż wciągną oni Amerykę do wojny po stronie aliantów. Można przyjąć, że S. S. Lusitania została zatopiona, żeby dostarczyć koniecznego incydentu, usprawiedliwiającego zmianę polityki amerykańskiej, tak jak Pearl Harbour został użyty, jako pretekst przystąpienia Stanów Zjednoczonych do II wojny światowej.
Oryginalny projekt mandatu Palestyny mówi: „ZAMIENIĆ PALESTYNĘ W NARODOWY DOM DLA ŻYDÓW". W ostatniej chwili zostało to zmienione na: „ustanowić Narodowy Dom dla Żydów W PALESTYNIE". Zrobiono to, żeby ukryć tajne ambicje syjonistów.
Międzynarodowi bankierzy celowo ukryli prawdę na temat ogromnych złóż mineralnych, jakie geolodzy odkryli w Palestynie, DOPÓKI rządy Wielkiej Brytanii, Francji i Stanów Zjednoczonych nie zgodziły się na ich Mandat Palestyński.10
Międzynarodowi bankierzy użyli syjonizmu, żeby zdobyć kontrolę centralnie położonego Suwerennego Państwa, skąd mogliby rozszerzyć kontrolę, jaką teraz wywierali na ZSSR, na cały świat.
Konspiratorzy kierowali sprawami międzynarodowymi w latach 1921-1934 tak, by Europa w przygotowaniach do II wojny światowej była podzielona na dwa obozy: faszystowski i antyfaszystowski.
Rozdział XI
Stalin urodził się jako Josif Wissarionowicz Dżugaszwili w 1879 r., w górskiej osadzie Gori w Gruzji. Jego ojciec był chłopem, pochodzącym ze wsi Didi Liło. Jego matka, Jekatierina Gierogijewna Geładze, była pobożnie religijną kobietą, której przodkowie byli chłopami pańszczyźnianymi ze wsi Gambareuli.
Niewiele wiadomo o ojcu Stalina, z wyjątkiem tego, że czasami pracował jako robotnik, a czasami jako szewc w fabryce obuwia Adelchanowa w Tyflisie. Uchodził on za człowieka niefrasobliwego, który dużo pił. Matka Stalina była jednak oddaną matką i ciężko pracowała, jako praczka, aby zarobić dodatkowe pieniądze na utrzymanie rodziny. Pragnęła, żeby Stalin został księdzem. Oszczędzała i żyła skromnie, by dać mu potrzebne wykształcenie. Mały Stalin uczęszczał przez cztery lata do szkoły podstawowej w Gori i otrzymał stypendium, które umożliwiło mu wstąpienie do seminarium teologicznego w Tyflisie. Lecz Stalin nie był stworzony do życia religijnego. Wciąż wpadał w konflikty z władzami seminarium. Został z niego wydalony po czterech latach nauki. Wtedy przyłączył się do grupy młodych rewolucjonistów.
Pierwszą żoną Stalina została Jekatierina Swanidze, która urodziła mu syna, Jakowa Dżugaszwiliego. Chłopiec nie był nigdy za bardzo bystry. Nawet, kiedy jego ojciec został dyktatorem, on pracował jako elektryk i mechanik.
Drugą żoną Stalina była Nadieżda Allilujewa, która urodziła mu dwoje dzieci, syna Wasilija i córkę Swietłanę. Wasilij został generałem-majorem sowieckiego lotnictwa wojskowego. Zwykle dowodził on pokazami lotniczymi, przygotowywanymi na specjalne okazje państwowe kiedy, jego ojciec został dyktatorem. Po śmierci ojca znalazł się na bocznym torze.
Stalin i jego druga żona nie żyli w zbyt dobrych stosunkach ze sobą. Stalin miał romans z piękną Żydówką, Różą Kaganowicz. Mówiono, że współżyła ona ze Stalinem, kiedy jego druga żona, 31-letnia Nadia, popełniła samobójstwo.
Sądzono, że w dodatku do romansów Stalina, Nadia popadła w coraz większą depresję w wyniku bezwzględności, z jaką Stalin wymordował tak wielu jej współwyznawców, których oskarżał o dywersję.
Brat Róży, Łazar Kaganowicz, był wielkim przyjacielem Stalina. Został on członkiem Biura Politycznego i pozostawał na swoim stanowisku do śmierci Stalina. Kaganowicz dowiódł swoich umiejętności jako komisarz ds. przemysłu ciężkiego, kiedy rozwijał Donieckie Zagłębie Naftowe i budował moskiewskie metro. Syn Kaganowicza, Michaił, poślubił córkę Stalina, Swietłanę.11 Tajemnicą pozostaje to, co się stało z pierwszym mężem Swietłany. Okazuje się, że usunął się on sam, albo został usunięty, żeby syn Kaganowicza mógł ożenić się z córką Stalina, tak jak druga żona Stalina usunęła się sama lub została usunięta, żeby Stalin mógł poślubić siostrę Kaganowicza, Różę. Mówi się, że Stalin ożenił się z Różą po tym, jak jego żona popełniła samobójstwo.
Mołotow, wicepremier w rządzie Stalina, ożenił się z Żydówką, siostrą Sama Karpa, właściciela Karp Exporting Co. w Bridgeport w stanie Connecticut. Córka Mołotowa była zaręczona w 1951 r. z synem Stalina, Wasilijem, więc Politbiuro było do pewnego stopnia „rodzinnym porozumieniem".
Jak wspomnieliśmy wcześniej, Stalin został członkiem Wyższych Sfer rosyjskiej partii rewolucyjnej tylko dlatego, że w okresie wstępnych faz rewolucji rosyjskiej wielu bardziej znanych przywódców siedziało w więzieniu. Stalin nigdy nie dorósł do jakiejś bardzo wysokiej pozycji w partii komunistycznej w okresie dyktatury Lenina. To dopiero w okresie ostatniej choroby Lenina Stalin zaczął zaciekle walczyć o pierwszeństwo, a potem wysunął się na czoło, eliminując Trockiego i innych żydowskich rywali. Kiedy przejął władzę, nigdy nie wypuścił jej z rąk, aż do śmierci.
Interesującą historią jest to, jak Stalin dochodził do władzy. W maju 1922 r. Lenin został sparaliżowany przez wylew krwi do mózgu, który dotknął jego mowy i odruchów motorycznych. W grudniu tego roku mianował on triumwirat złożony z Zinowiewa, Kamieniewa i Stalina dla wspólnego rozwiązywania problemów rządowych. Wkrótce Lenin dostał drugiego wylewu krwi do mózgu i zmarł. Trocki sugerował, a jego zwolennicy w to wierzyli, że Stalin pomógł doprowadzić do śmierci Lenina, ponieważ był zirytowany jego niesprawnością i przedłużającą się chorobą.
Kiedy triumwirat zaczął funkcjonować w Moskwie, Biuro Polityczne składało się z Lenina, Zinowiewa, Kamieniewa, Trockiego, Bucharina, Tomskiego i Stalina. Zinowiew i Kamieniew byli prawymi rękami Lenina od dnia, kiedy został on dyktatorem. Naturalnie uważali się za starszych członków triumwiratu i logicznie za sukcesorów Lenina. Zinowiew traktował Stalina w powściągliwie protekcjonalny sposób, a Kamieniew podchodził do niego z odrobiną ironii.12
Zinowiew i Kamieniew uważali Trockiego za swojego realnego konkurenta do władzy po śmierci Lenina. W swojej książce pt. „Stalin" Trocki pisze, że Stalin został użyty przez Zinowiewa i Kamieniewa jako przeciwwaga w stosunku do niego (Trockiego), a w mniejszym stopniu także przez innych członków Politbiura. Żaden z członków Politbiura nie myślał w tym czasie, że Stalin pewnego dnia wzniesie się ponad ich głowy.
Zinowiew był uważany za starszego członka triumwiratu, kiedy został wyznaczony do wygłoszenia przemówienia, otwierającego 12. Zjazd Partii. Lenin zawsze rezerwował tę funkcję dla siebie przy poprzednich okazjach. Zinowiew nie został zbyt dobrze przyjęty. Stalin od razu z tego skorzystał. Przed zakończeniem zjazdu zapewnił sobie kontrolę nad machiną partii komunistycznej i zajął dominującą pozycję w triumwiracie. Tak miała się sytuacja, kiedy Lenin umarł w 1924 roku.
W kwietniu 1925 r. Stalin usunął Trockiego ze stanowiska komisarza spraw wojskowych. Potem zerwał związki z Zinowiewem i Kamieniewem i sprzymierzył się z Bucharinem, Rykowem i Tomskim. Zinowiew, Kamieniew i Trocki połączyli potem siły przeciwko Stalinowi, ale zrobili to za późno. W lutym 1926 r. Stalin wykluczył Zinowiewa z Biura Politycznego, potem ze stanowiska przewodniczącego rady Petersburga (Leningradu), a w końcu ze stanowiska przewodniczącego Trzeciej Międzynarodówki. W październiku 1926 r. Stalin pozbył się z Politbiura Kamieniewa i Trockiego. W następnym roku usunął swoich trzech wrogów z Komitetu Centralnego Partii Komunistycznej, a wkrótce potem w ogóle z partii.
W 1927 r. Trocki próbował rozpocząć rewoltę przeciwko Stalinowi z racji tego, że odchodził on od ideologii marksistowskiej i zamieniał prawdziwy Związek Sowieckich Socjalistycznych Republik na imperialistyczną, totalitarną dyktaturę. Faktem, z którego wszyscy wydawali się nie zdawać sobie sprawy, było to, że Stalin został wyznaczony do rządzenia Sowietami przez międzynarodowych bankierów. Miał on oczyścić Rosję ze wszystkich ludzi, którzy mogliby przeszkadzać ich Dalekosiężnym Planom.
Wiele milionów ludzi zostało zabitych w czasie czystek i prawie taka sama ilość zesłana na przymusowe prace. Wielu liderów ruchu rewolucyjnego od utworzenia Pierwszej Międzynarodówki zostało zaszczutych na śmierć lub wsadzonych do więzienia. Wśród przywódców, którzy stali się ofiarami stalinowskiej czystki byli: Trocki, Zinowiew, Kamieniew, Martynow, Zasulicz, Deutsch, Parwus, Axelrod, Radek, Uricki, Swierdłow, Dan, Lieber i Martow. Jedynymi Żydami, będącymi blisko Stalina w czasie jego śmierci byli Kaganowicz, jego szwagier, i Róża, jego trzecia żona.
Stalin kontynuował politykę ustanawiania komunistycznej strefy wpływów między 35. a 45. równoleżnikiem szerokości geograficznej wokół całej półkuli północnej. Wielu przywódców rewolucyjnych w innych krajach było przekonanych, że Stalin rozwinął osobiste idee imperialistyczne i był zdecydowany zostać władcą światowej totalitarnej dyktatury. Mieli rację. Stalin realizował do 1936 r. rozkazy, które otrzymywał, podobnie jak Lenin, od ludzi tworzących „TAJNĄ WŁADZĘ" za plecami Światowego Ruchu Rewolucyjnego, a potem zaczął ignorować ich pełnomocnictwo, jak to poniżej zostanie dowiedzione.
Stalin nie chciał wciągać swoich sił zbrojnych w wojny z innymi krajami. Jego polityka polegała na podsycaniu ognia rewolucyjnego we wszystkich krajach na południe, między 35. a 45. równoleżnikiem szerokości geograficznej i nadzwyczaj się opłacała. W chwili jego śmierci komunistyczna kontrola była rozciągnięta nad ponad połową terytorium półkuli północnej. Ujarzmiona została około połowa populacji światowej.
Lenin stwierdził w 1921 r., że następnym zsowietyzowanym krajem będzie Hiszpania. W chwili jego śmierci Stalin uznał ujarzmienie Hiszpanii za święte dziedzictwo. Kiedy Hiszpania zostałaby zamieniona w tak zwaną dyktaturę proletariatu, byłoby łatwo podporządkować Francję i Brytanię. Niemcy znalazłyby się wtedy między młotem a kowadłem. Jeśli z powodu jakiegoś niepomyślnego zbiegu okoliczności podporządkowanie Hiszpanii mogłoby się nie udać, wtedy można by użyć takiego czy innego incydentu, który pomógłby rozpocząć II wojnę światową.
W czasie przygotowań do rewolucji hiszpańskiej Stalin otrzymał od międzynarodowych bankierów rozkaz wzięcia udziału w wojnie ekonomicznej, która była planowana w 1918 r. tuż po podpisaniu rozejmu. Zasadniczo ludzie, którzy nie byli zaangażowani w faktyczną walkę, zaczęli dobrze prosperować w czasie I wojny światowej. Kiedy wojna się skończyła, ludzie w krajach alianckich cieszyli się dwuletnią dobrą koniunkturą. Potem, kiedy inwestycje spekulacyjne osiągnęły prawie swój szczyt, z obiegu została wycofana wielka ilość pieniędzy. Kredyty zostały ograniczone. Żądano spłaty pożyczek. W latach 1922-25 doświadczono nieznacznej depresji.13 Ta ekonomiczna manipulacja była eksperymentem przygotowawczym przed wielką depresją roku 1930, przeprowadzoną przez Czynniki Miarodajne.
Po roku 1925 polityka finansowa została odwrócona, a warunki poprawiały się stale do czasu, gdy dobra koniunktura w Ameryce, Wielkiej Brytanii, Kanadzie i Australii nie osiągnęła rekordu wszechczasów. Szalała spekulacja akcjami i obligacjami, a także nieruchomościami. Potem, pod koniec 1929 r. przyszedł nagły krach i największa znana dotąd depresja ogarnęła cały wolny świat. Miliony ludzi pozostało bez środków do życia. Tysiące popełniło samobójstwo. Złe rządy oskarżano o bałagan ekonomiczny, który uczynił z dziesiątków milionów ludzi żebraków, a bilionerów z trzystu osób, które już były milionerami.
W 1925 r. Stalin rozpoczął swoje pięcioletnie plany przemysłowe, żeby wzmóc wewnętrzne uzdrowienie gospodarki tak zwanych sowieckich krajów. Plan obejmował eksploatację zasobów naturalnych, przetwarzanie surowców w artykuły użyteczne i modernizację maszyn przemysłowych i rolniczych. Ten ogromny plan pięcioletni finansowany był przez pożyczki, uzyskane od międzynarodowych bankierów. Program ten, kiedy dodamy go do rozwoju rosyjskiego i niemieckiego potencjału wojennego w wyniku Abmachungen (porozumień), o których mówiliśmy powyżej, dawał wielkie wzmocnienie sowieckiej ekonomii. Fakt, że Władcy Rosji mogli używać milionów mężczyzn i kobiet jako niewolników, dawał tym, którzy ich zniewolili dodatkową przewagę nad narodami, zatrudniającymi płatną siłę roboczą i utrzymującymi wysoki standard życia.
Następnym krokiem była kolektywizacja gospodarstw rolnych. Przez wieki chłopi pańszczyźniani w Rosji byli w trochę lepszej sytuacji, niż niewolnicy posiadaczy ziemskich. Lenin zdobył ich poparcie, przyrzekając im nawet większe ustępstwa, niż te, które zostały im przyznane w czasie dobroczynnych rządów premiera Piotra Arkadjewicza Stołypina w latach 1906-1914. Wtedy to ponad 2 miliony rodzin chłopskich odłączyło się od wiejskiej wspólnoty i zostało indywidualnymi właścicielami ziemi. 1 stycznia 1916 r. ich liczba wzrosła do 6 milionów 200 tysięcy rodzin.
Ale międzynarodowi bankierzy, żeby zabezpieczyć pożyczki, których udzielili dla Abmachungen i programów rozwoju przemysłu, domagali się kontroli nad importem i eksportem narodów sowieckich. Żądali oni także kolektywizacji gospodarstw rolnych, jako jedynego środka do osiągnięcia wielkiego wzrostu produkcji rolniczej.
Historia odnotowuje, co się stało, kiedy Stalin wprowadził dekrety. Był on zawsze oskarżany osobiście za nieludzkie okrucieństwa, które zmuszały chłopów do przestrzegania prawa. Podaje się wiele wersji tego, co się stało. Prawda, którą przedstawiłem w amerykańskich gazetach w 1930 r. nie była nigdy wcześniej opublikowana. Uznaje się, że zostało straconych lub systematycznie doprowadzonych do śmierci głodowej ponad 5 milionów chłopów, ponieważ odmówili oni przestrzegania dekretów lub próbowali je obchodzić. Następnych ponad 5 milionów zostało zesłanych do pracy przymusowej na Syberię. Faktem, który nie jest powszechnie znany, jest to, że zboże, które zostało skonfiskowane rosyjskim chłopom, było gromadzone razem z ogromną ilością zboża, kupowanego przez agentów międzynarodowych bankierów w innych krajach, oprócz Kanady i Stanów Zjednoczonych. W dodatku do tego spekulacyjnego skupu zboża międzynarodowi bankierzy kupowali olbrzymie zapasy konserwowanego i mrożonego mięsa w Argentynie i innych krajach je produkujących. Kanada i Stany Zjednoczone nie mogły znaleźć rynków dla swojego bydła i zboża.
W latach 1920-1929 międzynarodowi bankierzy subwencjonowali dostawy w większości krajów z wyjątkiem Wielkiej Brytanii, Kanady i Stanów Zjednoczonych. W wyniku tego handlowego piractwa niemożliwa stała się konkurencja okrętów brytyjskich, kanadyjskich i amerykańskich z okrętami należącymi do innych krajów. Tysiące okrętów było unieruchomionych bezczynnie w ich macierzystych portach. Wymiana eksportowa zmalała do najniższego poziomu wszechczasów.
Zmniejszeniu eksportu z krajów alianckich towarzyszył wzrost importu tanio wyprodukowanych towarów z Niemiec, Japonii i krajów Europy centralnej. Żeby cieszyć się rozsądnym dobrobytem, pięciu spośród ośmiu pracowników najemnych w Kanadzie musi otrzymywać swoją zapłatę, bezpośrednio lub pośrednio, jako rezultat wymiany eksportowej. Kiedy eksport się zmniejsza, natychmiast następuje recesja, spowodowana utratą siły nabywczej wśród pięciu ósmych populacji. To bezzwłocznie dotyka tych, którzy zarabiają na życie, wykonując różnego rodzaju usługi. Jeśli eksport pozostaje niski, wtedy recesja zamienia się w depresję.
Żeby mieć absolutną pewność, że oparcie struktur ekonomicznych krajów alianckich zostało całkowicie rozbite, ludzie, którzy zmonopolizowali rynek zboża i mięsa, zaczęli zarzucać swoimi dostawami rynki światowe po cenach poniżej kosztu produkcji w Kanadzie, Ameryce i Australii. Akcja ta przyniosła sytuację, w której spichlerze krajów alianckich z okresu I wojny światowej pękały od zboża, którego kraje te nie mogły sprzedać, podczas gdy ludzie z innych krajów ginęli z głodu z powodu braku chleba i mięsa. Wielka Brytania musi każdego roku zarobić 85 milionów funtów [dane z lat 1950-tych – red.] z jej usług oceanicznych, aby wyrównać swój niekorzystny roczny bilans handlowy. Brytyjska ekonomia została poddana ostremu wstrząsowi, kiedy nieuczciwa konkurencja sprawiła, że niemożliwe stało się zarobienie tych pieniędzy. Brytyjczycy zostali zmuszeni do kupowania swojego chleba i mięsa na najtańszych rynkach. Ten sztucznie wytworzony bałagan ekonomiczny był używany przez ludzi, którzy stanowili mózg międzynarodowych knowań, powodujących poważne nieporozumienia między różnymi częściami Wspólnoty Brytyjskiej i osłabienie takim sposobem więzi, łączących imperium.14
W wyniku tej wojny ekonomicznej dostawy oraz działalność przemysłowa i rolnicza krajów alianckich czy kapitalistycznych zostały doprowadzone do prawdziwego zastoju, podczas gdy Związek Sowiecki i Mocarstwa Osi pracowały z pełną wydajnością. Jeszcze raz trzeba pamiętać, że ludzie, którzy spiskują i planują Światowy Ruch Rewolucyjny, pracują zawsze, opierając się na fundamentalnej zasadzie, że wojny kończą depresje i torują drogę dla akcji rewolucyjnej w krajach, które wciąż pozostają do ujarzmienia. Ten fakt był zasadniczy dla kontynuacji ich Dalekosiężnych Planów ustalania spraw międzynarodowych, tak że mogli oni wywołać II wojnę światową, kiedy tego chcieli. Ponieważ Hiszpania została wskazana przez Lenina i Stalina, jako kraj o kluczowej pozycji, sposób, w jaki została ona użyta przedstawimy w następnym rozdziale.
(cdn)
William Guy Carr
1- Były to odniesienia do Tajnej władzy i ukrytej ręki (The Secret Power and Hidden Hand) Steeda, De Poncinsa, Nesty Webster, Maxse’a i innych, którzy spowodowali moje dociekania w tej sprawie i starania, by znaleźć prawdziwą odpowiedź. (autor)
2- Pełne znaczenie tego stwierdzenia nie zostało docenione nawet przez autora dopóki premier Churchill (w czasie swojej wizyty u Bernarda Barucha) nie oznajmił w 1954 r.: „Jestem syjonistą i zawsze promowałem syjonizm”. Po tej deklaracji mocno orędował on za „pokojową koegzystencją z krajami komunistycznymi”. Jako że kraje komunistyczne są faktycznie dyktaturami międzynarodowej finansjery, trzeba założyć, iż w 1921 r. jak i w roku 1954 Churchill wierzył potajemnie, że najlepiej nadają się one do rządzenia w dzisiejszych warunkach i są do tego najbardziej zdolne.
3- Genewa przeciw pokojowi, s. 83.
4- Eustace Mullins jest autorem pracy pt. The Federal Reserve Conspiracy (Konspiracja Rezerwy Federalnej), opublikowanej przez “Common Sense”, New Jersey, USA.
5- Porównajmy to stwierdzenie w związku ze spotkaniem przywódców ras „kolorowych” i „czarnych”, które odbyło się w Bandungu, w kwietniu 1955 r. i polityką wysyłania broni do Izraela i Egiptu.
6- Było to przed pojawieniem się Hitlera.
7- Udowodnimy, że niemieccy generałowie i najwyżsi urzędnicy, którzy negocjowali Abmachungen byli tymi, którzy zostali skazani na karę śmierci w procesie norymberskim, jako zbrodniarze wojenni. Za dużo wiedzieli.
8- Sporo światła na temat rzucił Cecil F. Melville, który przeprowadził głębokie studia, dotyczące zwłaszcza tej fazy Światowego Ruchu Rewolucyjnego i napisał książkę pt. Rosyjska twarz Niemiec (The Russian Face of Germany).
9- Niemieckie loże Wielkiego Wschodu nigdy nie zezwoliły Żydom na członkostwo w nich z oczywistego powodu, jakim było to, że Tajna Władza nigdy nie mogłaby wprowadzić w życie międzynarodowego spisku natury i proporcji Abmachungen, gdyby jej polityka była inna.
10- Prawdy dotyczącej wartości zasobów mineralnych nie wolno było ujawniać dopóki Stany Zjednoczone nie podzieliły Palestyny w 1948 r. w taki sposób, że warte ponad pięć bilionów dolarów minerały znajdują się obecnie na terenie Państwa Izrael. Hrabia Bernadotte ze Szwecji przedstawił propozycję, w której stwierdził, że Żydzi powinni oddać całe południe i otrzymać Zachodnią Galileę na północy. Jego plan został odrzucony i we wrześniu 1947 r. hrabia Bernadotte został zamordowany przez żydowskich ekstremistów.
11- Informację o małżeństwie Swietłany Stalin i Michaiła Kaganowicza podała Associated Press 15 lipca 1951 r.
12- Zobacz książkę Trockiego pt. Stalin, str. 337.
13- Zostało to wyjaśnione w rozdziałach 1 i 2 książki Czerwona mgła (The Red Fog) Williama Guy Carra.
14- Ta faza historii jest opisana bardziej wyczerpująco gdzie indziej.
