Szatan atakuje młodzież

Okultyzm sprytnie wkracza w życie większości dzisiejszej młodzieży – istotnej części naszej kul­tury. Jest to realne zagrożenie, które ma długoter­minowe społeczne, ekonomiczne i emocjonalne konsekwencje. Młodzież jest przyciągana do tej fałszywej religii przez media, zwłaszcza filmy, te­lewizję i przemysł muzyczny. Wszystkie te media zajmują się zniewalaniem przy pomocy programu okultystycznego, podatnej na wpływy populacji naszych przyszłych generacji. Okultyzm pozostaje dziś ukrytym wirusem, działającym w swoim złym celu, by werbować młodzież do podążania za ide­ologią New Age. Jest to również bezpośredni atak przeciwko młodzieży katolickiej naszych czasów.

Przedstawimy krótką definicję, żeby dać pod­stawowe pojęcie tego, czym jest okultyzm. Słowo „okultyzm" oznacza „tajne/ukryte i pewne sztuki czy studia, takie jak magia, alchemia czy astrolo­gia". Wszystko, co jest ukryte i/lub tajne odnosi się zawsze do szatana, ponieważ działa on w ciem­ności grzechu i nienawidzi światła prawdy.

Często się zdarza, że ludzie ulegają ideolo­giom okultyzmu tylko dlatego, że nic nie wiedzą na ich temat, a to odnosi się zwłaszcza do mło­dzieży. Siła przy­ciągania „odmiennego" stylu życia i po­czucie wła­dzy nad swoim przeznaczeniem są czymś, co przyciąga nas z powodu naszej ludzkiej skłonności do pychy. Adam i Ewa upadli w ogro­dzie Edenu po tym, jak szatan przyszedł do nich w postaci węża i powiedział: „będziecie jak bogowie". Wiemy, jaki był rezultat grzechu pychy i do dziś każdy człowiek na ziemi doświadcza jego skutków. Żeby zwalczać pokusę, konieczne jest nauczenie się pokory przez uznanie, że nie mamy żadnej kontroli nad naszym życiem i że tylko Bóg posiada klucze do naszego wiecznego zbawienia.

Dzisiejsza kultura popularna jest w całości zaprzęgnięta w propagowanie i lansowanie wszystkiego, co zbliża ludzi do szatana. Używa on tych metod w wielu różnych formach i sposobach, ale za wszystkimi stoi ta sama ideologia: pycha.

Poszłam ostatnio do sklepu „Hot Topic", który regularnie odwiedzany jest przez młodych ludzi. Ilość propagandy okultystycznej jest tam przytła­czająca i nawet tylko po szybkim przejściu przez sklep mogłam wskazać wiele różnych przedmio­tów, odnoszących się do okultyzmu. Muzyka była mocna i wrzaskliwa, a młodzi ludzie, którzy tam pracowali, mieli zdezorientowany, zamknięty w sobie swój wizerunek. Dzisiejsza młodzież kształci w sobie podziw i naśladownictwo artystów kulto­wych i „gwiazd" muzyki satanistycznej. Nawet odzież projektowana jest z symboliką, promującą kulturę śmierci. Możemy pójść do prawie każdego sklepu i projekty ubrań dla osób poniżej 20. roku życia pokryte są wieloma symbolami, które mówią im w bardzo subtelny i przewrotny sposób, że okultyzm nie jest niebezpieczny i że jest to na przykład tylko projekt T-shirta. Muzyka jest także używana obficie jako narzędzie wciągające pod­świadomie uczucia i propagujące samobójstwo, używanie narkotyków i inne rodzaje agresywnego zachowania.

Młodzi ludzie pytają: „Dlaczego nie mogę słu­chać takiej muzyki, jakiej chcę?". Odpowiedź jest prosta. Muzyka wzbudza u ludzi odpowiedź emo­cjonalną. Słuchamy muzyki dla relaksu. Daje nam ona poczucie świętowania, może wzbudzać róż­nego rodzaju uczucia i emocje. Muzyka może także w konsekwencji przynosić uczucia smutku czy rozpaczy i powodować ponure, chorobliwe podejście do życia. Pokusy samobójstwa mogą pojawić się przez słuchanie muzyki, której tekst propaguje i sprzyja smutnemu i depresyjnemu zachowaniu.

W literaturze pojawiła się seria książek, której bohaterem jest Harry Potter, a ich autorką Joanne K. Rowling. Promuje ona okultyzm. Książki te zo­stały potępione przez papieża Benedykta XVI w marcu 2005 r., kiedy był on jeszcze kardynałem. W liście do niemieckiej krytyk literatury, pani Gabriele Kuby, popierał jej sprzeciw wobec serii tych ksią­żek, a szczególnie wskazał na fakt, że niebez­pie­czeń­stwo, jakie się w nich kryje bardzo go za­nie­pokoiło. „To dobrze, że rzuciła Pani światło i poin­formowała nas w sprawie Harry'ego Pottera, po­nieważ są tam subtelne pokusy, które są ledwo zauważalne i ściśle dlatego, że głęboko oddziałuje (na dzieci) oraz powoduje rozkład wiary chrześci­jańskiej w duszach, nawet zanim mogłaby ona właściwie wzrosnąć". (Tekst tego listu dostępny jest w Inter­necie.)

Główny egzorcysta watykański, ksiądz Ga­briele Amorth dodawał swoje potępienie tych ksią­żek, mówiąc: „Za Harrym Potterem ukrywa się sygna­tura króla ciemności, diabła". Egzorcysta, posia­dający dziesiątki lat doświadczenia w bezpo­śred­niej walce ze złem, wyjaśniał, że książki Jo­anne K. Row­ling zawierają niezliczoną ilość pozy­tyw­nych od­niesień do magii, „sztuki satanistycz­nej". Za­uważył on, że książki próbują uczynić fał­szywe rozróżnie­nie między czarną i białą magią, kiedy faktycznie takie rozróżnienie „nie istnieje, ponieważ magia jest zawsze zwrotem ku diabłu".

Lista analogii między półfantastycznym świa­tem Harry'ego Pottera i rzeczywistym światem starożytnego i współczesnego okultyzmu jest nie­skończona. Nie ma cienia wątpliwości: Joanne K. Row­ling zna swój temat. W czasie radiowego wy­wiadu zapalony słuchacz zapytał Rowling, czy ona sama była członkiem „Bractwa". Kiedy odpowie­działa nieoczekiwanie „Nie", słuchacz stwierdził: „Całkiem dobrze odrobiła pani swoje zadanie do­mowe". Następnie wyraził swoją głęboką miłość do książek o Harrym Porterze, ponieważ nie tylko przedsta­wiają one pozytywnie jego własne przeko­nania, ale sprawiły, że jego pasierbica poczuła się spokojniej, jeśli chodzi o jego zaangażowanie w realną magię. Była czarownica stwierdziła: „Mogę powiedzieć autorytatywnie, kiedy mówię, że prze­badałam prace Rowling, iż książki o Harrym Potte­rze są instrukcją szkolenia okultyzmu".

Francuski wielki mistrz Pierre Dangle napisał w roku 1986: „Nadchodzi szybko dzień, kiedy maso­neria ustanowi swoje symbole jako godła, kiedy wyjdzie ona z systemu tajemnego do systemu przystępnego dla niewtajemniczonych". W ciągu ostatnich 30 lat stało się to faktem. Widzimy to w setkach masoń­skich symboli, które są publicznie prezentowane w każdej sferze współczesnego życia: w logo przed­siębiorstw, w telewizyjnych programach dla dzieci, w przemyśle wysokiej tech­nologii i w ciałach global­nych. Masoneria (która jest religią okultystyczną) była przez wiele stuleci potępiana przez Kościół katolicki, a Papieże zaw­sze wypowiadali się prze­ciwko niej. Katolikom zabrania się wstępowania do jakichkolwiek tajnych towarzystw pod groźbą grze­chu śmiertelnego.

Katechizm Kościoła Katolickiego także zabra­nia wszelkich kontaktów z okultyzmem. W punkcie 2117 stwierdza: „Wszystkie praktyki magii lub cza­rów, przez które dąży się do pozyskania tajemnych sił, by posługiwać się nimi i osiągać nadnaturalną władzę nad bliźnim – nawet w celu zapewnienia mu zdrowia – są w poważnej sprzeczności z cnotą religijności. Praktyki te należy potępić tym bardziej wtedy, gdy towarzyszy im in­tencja zaszkodzenia drugiemu człowiekowi lub uciekanie się do inter­wencji demonów. Jest rów­nież naganne noszenie amuletów. Spirytyzm czę­sto pociąga za sobą praktyki wróżbiarskie lub ma­giczne. Dlatego Ko­ściół upomina wiernych, by wystrzegali się ich. Uciekanie się do tak zwanych tradycyjnych praktyk medycznych nie usprawiedli­wia ani wzywania złych mocy, ani wykorzystywania łatwowierności drugiego człowieka".

Prośmy Maryję, Matkę naszego Pana i Zbawi­ciela o łaskę unikania wszelkich kontaktów z okul­tyzmem i łaskę porzucenia ich, jeśli zostaliśmy w nie uwikłani. Kościół daje nam wiele sposobów pokonania szatana: przez Mszę świętą, różaniec, spowiedź, czytanie żywotów Świętych, odmawianie modlitwy egzorcyzmowej do św. Michała Archa­nioła. Możemy dążyć do naśladowania Świętych. Zawsze mogą być oni dla nas inspiracją. Wielu z nich doznało bardzo uderzającego nawrócenia, co mówi nam, że Miłosierdzie Boże jest dla nas do­stępne, kiedykolwiek go potrzebujemy. Jedynym wymaganiem jest szczere postanowienie poprawy.

Zawsze pamiętaj, że Jezus czeka na ciebie z otwartymi ramionami. Tęskni za twoją duszą, by mogła Go znowu kochać i udzieli ci wszelkiej ko­niecznej pomocy i wsparcia, którego możesz po­trzebować, by nieść swój Krzyż z cierpliwością i hartem ducha.

„Powiedziano ci, człowiecze, co jest dobre. I czegoż żąda Pan od ciebie, jeśli nie pełnienia sprawiedliwości, umiłowania życzliwości i pokor­nego obcowania z Bogiem twoim?" – Księga Mi­cheasza 6,8.

Marie Anne Jacques