Ruch Pielgrzymów św. Michała został założony w Kanadzie w 1939 r. przez Louisa Evena i Gilberte Côté-Mercier w celu promowania budowy lepszego świata, bardziej chrześcijańskiego i sprawiedliwego społeczeństwa poprzez szerzenie i wprowadzanie nauczania Kościoła rzymsko-katolickiego w każdym sektorze życia społecznego.
Właśnie w tym celu założyli oni pismo katolickie, patriotyczne, wolne i niezależne od wpływu jakichkolwiek partii politycznych, instytucji, organizacji, korporacji czy osób, co umożliwia wierność prawdzie i sprawiedliwości. Początkowo, bo w 1939 r. w języku francuskim pt. Vers Demain (Ku przyszłości), następnie w 1953 r. powstała jego angielska wersja zatytułowana MICHAEL (Któż jak Bóg) i w 1999 r. wersja w języku polskim również pt. MICHAEL. Jest także wersja hiszpańska pisma – San Miguel. Dziś Pielgrzymi św. Michała drukują także i rozprowadzają na wszystkich kontynentach, w 8 językach, 4 i 8-stronicowe bezpłatne wydania promocyjne MICHAELA w liczbie około 30 milionów egzemplarzy rocznie. Materiały te rozszerzają światopogląd, pomagają poznać odfałszowaną historię, zrozumieć i ocenić sytuację polityczno-ekonomiczną świata. Przy pomocy tych materiałów odbudowuje się wiarę, ducha narodowego i sprawiedliwość społeczną przez propagowanie zasad Kredytu Społecznego.
Czym jest Kredyt Społeczny? – ktoś mógłby zapytać. Jest to zbiór zasad i propozycji finansowych, które zostały przedstawione po raz pierwszy w 1918 r. przez szkockiego inżyniera Clifforda Hugh Douglasa, dla rozwiązania problemu chronicznego braku siły nabywczej konsumentów. Pojęcie „kredyt społeczny" oznacza pieniądze społeczne lub pieniądze narodowe, pieniądze wyemitowane przez społeczeństwo, w przeciwieństwie do obecnych pieniędzy, które są „kredytem bankowym", pieniędzmi wyemitowanymi przez prywatne banki.
Kiedy Louis Even odkrył wspaniałe światło Kredytu Społecznego w 1935 r., natychmiast zrozumiał, że rozwiązanie to byłoby wprowadzeniem chrześcijańskich zasad sprawiedliwości społecznej do ekonomii, szczególnie tych związanych z prawem wszystkich do korzystania z dóbr materialnych i dystrybucji chleba powszedniego dla wszystkich poprzez rozdział dywidendy społecznej dla każdego bez wyjątku.
Co więcej, słowa „kredyt społeczny" definiują także to, co łączy społeczeństwo (kredyt jest innym określeniem „wiary" lub „zaufania") – wspólne zaufanie lub wzajemna wiara w siebie, co pozwala na wymianę dóbr i swobodne poruszanie się bez obawy, że się będzie zaatakowanym na ulicy lub obrabowanym przez bliźniego. Bez szacunku dla porządku moralnego – innymi słowy, bez religii – życie w społeczeństwie jest niemożliwe; zamiast tego istnieje nieporządek, rewolucja i anarchia.
Cele i sentencja MICHAELA są klarownie przedstawione w każdym wydaniu. Poniżej logo (na stronie 3) można przeczytać: „Pismo patriotów katolickich dla Królestwa Jezusa i Maryi w duszach rodzin i narodów". I druga myśl przewodnia: „Dla sprawiedliwości społecznej przez ekonomię Kredytu Społecznego w zgodzie z nauką Kościoła Katolickiego i nie przez partie polityczne". To znaczy między innymi, że filozofia Kredytu Społecznego, do której tu się odnosimy nie ma nic wspólnego z partiami politycznymi, nawet tzw. „partiami kredytu społecznego", lecz jest po prostu reformą ekonomiczną, która może być wprowadzona przez każdą partię u władzy.
Filozofia Kredytu Społecznego reprezentuje nową koncepcję ekonomii, więc nie zniechęcajcie się, jeżeli nie zrozumiecie wszystkiego po przeczytaniu jednego artykułu. Im więcej będziecie studiowali filozofię Kredytu Społecznego i czytali na jego temat, tym bardziej będziecie go rozumieli. Dobrą metodą jest przechowywanie wszystkich poprzednich numerów, co robi wielu naszych Czytelników i czytanie ich od czasu do czasu na nowo, ponieważ np. artykuły Louisa Evena pozostają zawsze aktualne.
Idea Kredytu Społecznego stała się popularna i zyskiwała coraz to nowych zwolenników. To Pielgrzymi św. Michała rozpowszechniają MICHAELA, żeby wiedza o Kredycie Społecznym szerzyła się coraz bardziej, tak daleko jak to możliwe, nie tylko w Kanadzie, ale w możliwie największej ilości krajów. Apostołowie ci organizują i prowadzą różnego rodzaju spotkana i konferencje, rozprowadzają pismo chodząc od drzwi do drzwi i odwiedzając rodziny, a można ich rozpoznać po białych beretach, które noszą.
Wszystko jest robione dobrowolnie i nikt nie otrzymuje żadnego wynagrodzenia, nawet ci, którzy drukują materiały. Od 1962 r. redakcja mieści się w Rougemont, w prowincji Quebec, około pół godziny jazdy z Montrealu. Oprócz setek apostołów, którzy poświęcają cały swój wolny czas na zbieranie prenumerat, część apostołów pracuje na całym etacie. Mieszkają oni w Rougemont, w głównej siedzibie Pielgrzymów św. Michała, ale przeważającą część czasu spędzają w różnych regionach Kanady, USA i innych krajów, koordynując pracę lokalnych apostołów. Oprócz pisma rozprowadzają oni bezpłatnie miliony egzemplarzy edukacyjnych wśród ludności.
Nadmieniamy, że Pielgrzymi św. Michała, nie są kultem, sektą ani fanatykami; nie wynaleźli żadnej nowej religii: są wyznania rzymskokatolickiego i pozostają lojalni w stosunku do całego nauczania Kościoła, poszczególnych Papieży, z obecnym papieżem Benedyktem XVI włącznie. Są w dobrych stosunkach ze swoim księdzem parafialnym, z ks. Geraldem Ouelletem, z parafii pod wezwaniem św. Michała Archanioła w Rougemont, jak również z księżmi Oblatami Marii Niepokalanej, prowincji francuskiej, którzy prowadzą opiekę duchową i raz w tygodniu odprawiają dla nich Mszę św. lub inne ceremonie na ich terenie, oraz z biskupem swojej diecezji (Saint Hyacinthe), od którego otrzymali pozwolenie na obecność Najświętszego Sakramentu w swoich kaplicach w dwóch domach. Tę tradycję kontynuowali kolejni biskupi do obecnego włącznie, czcigodnego ks. bpa Francois LaPierre'a.
Kim są Pielgrzymi św. Michała zwani inaczej „Białymi Beretami"? To pytanie zapewne zadaje sobie każdy z was, kiedy po raz pierwszy spotyka się z tą nazwą. Z pewnością opinie na ich temat są podzielone. Wszystko zależy od tego, po której stronie stoją wypowiadający się. Dla tych, którzy słowo „JA" stawiają na drugim miejscu, którzy wzrokiem sięgają poza granice własnej wygody i egoizmu, Pielgrzymi św. Michała są ziemskim oddziałem wojsk samego Michała Archanioła – odwiecznego zwycięzcy dobra nad złem. Natomiast dla tych, którzy sens istnienia ograniczają tylko do własnego dobrobytu wypracowanego wyzyskiem innych i przypieczętowanego zaprzedaniem się za cenę zapożyczonych pieniędzy, Pielgrzymi są po prostu niewygodną wspólnotą godzącą w ich, tak przecież strzeżone interesy.
Pielgrzymi św. Michała to przede wszystkim ludzie z pozoru niczym nie różniący się ode mnie, czy od ciebie, drogi Czytelniku. Piszę „z pozoru", bo mimo, iż być może nawet nie zauważasz ich w mijającym cię na ulicy tłumie, są to jednak ludzie niezwykli, ludzie którzy całkowicie wyrzekli się samych siebie, aby poświęcić swój czas, swoje życie dla walki o sprawiedliwość społeczną, walki mającej na celu dobro nas wszystkich.
Swoją pracę wspierają żarliwą modlitwą, gdyż dobrze wiedzą że: „Nadaremnie budowniczy budują, dopóki Pan nie zbuduje domu". Ich serca całkowicie oddane Bogu nakazały im podjęcie pracy, która ma na celu ustanowienie ładu ekonomicznego na całym świecie, ładu, który by pozwolił rodzinom i każdemu z osobna na osiągnięcie tego bogactwa, jakie Bóg dla nas stworzył. Czyż nasza nauka Kościoła nie nakazuje nam zatroszczyć się o tych, którzy są głodni, spragnieni i nadzy? Czyż nie głosi, że właśnie na tej podstawie będziemy sądzeni?
Przyjrzyjmy się dzisiejszemu systemowi ekonomicznemu, finansowemu czy monetarnemu. Cała światowa gospodarka oparta jest na pieniądzu, zadłużonym w prywatnych bankach. Ci, co wdrapali się na wyżyny drabiny klasowej pokonując poszczególne szczeble przy pomocy wysoko oprocentowanych pożyczek bankowych, dokładają wszelkich starań, aby utrzymać swoją pozycję. Wiąże się to z wyzyskiem tych, którzy są na niższych szczeblach, a co za tym idzie, ze znieczuleniem na ludzkie potrzeby, nieszczęścia i krzywdę. Jakie są tego konsekwencje? Dwie trzecie ludności na świecie żyje poniżej granicy ubóstwa, około dwóch miliardów aborcji dokonano z braku środków na wychowanie dziecka, szybko postępuje deprawacja dzieci i młodzieży zdanych na samowychowywanie się, ponieważ oboje rodziców musi pracować całymi dniami, aby zapewnić odpowiedni standard życia dla rodziny. Któż za tym stoi? Przede wszystkim rządy prowadzące gospodarkę krajów opartą na lichwiarskim systemie, rządy tańczące w rytm muzyki, jaką im zagrają światowi bankierzy (globaliści).
Kiedy istniejący system ekonomiczny jest powodem głodu, strajków, bezrobocia, recesji, depresji gospodarczej, a nawet wojen, wtedy naglącym obowiązkiem katolików jest walka o zmianę systemu na taki, który by zapewnił wszystkim bezpieczeństwo, dostatek i wolność. W przeciwnym razie bycie katolikiem byłoby pozbawione jakiegokolwiek sensu.
I właśnie to wezwanie do walki z istniejącym systemem ekonomicznym podjęli Pielgrzymi św. Michała, którzy za broń obrali sobie słowo głoszone w wydawanych przez nich czasopismach, broszurach i książkach. Ich zadaniem jest uświadomienie ludzi, aby wykształcić w nich poczucie odpowiedzialności do szerzenia prawdy i walki z niesprawiedliwością społeczną w obronie praw zarówno jednostki jak i rodziny oraz poświęcenie w walce o poprawę bytu socjalnego z wykorzystaniem dobrobytu, jaki dają nam surowce mineralne i nowoczesna produkcja.
Pielgrzymi św. Michała będąc katolikami prezentują filozofię ekonomiczną w całkowitej zgodzie z katolickimi zasadami. Co więcej, praca, jaką wykonują i idee, jakie głoszą znajdują swoje uznanie i poparcie wśród wielu księży, proboszczów, a także biskupów. Na przestrzeni swojej wieloletniej działalności niejednokrotnie mieli okazję przekonać się o szczególnej opiece, jaką Bóg otacza ich na obranej przez nich drodze, ale trzeba też dodać, że w pełni zasługują sobie na tę opiekę poprzez gorącą wiarę, gorliwą modlitwę, pokorę i całkowite posłuszeństwo naukom głoszonym przez Kościół rzymsko-katolicki. W ich symbolu widnieją trzy motywy: białe tło reprezentujące czystość zamiarów, złota księga oznaczająca pracę edukacyjną i czerwony płomień jako żarliwy ogień pracy apostolskiej. Symbol ten został w 1941 r. pobłogosławiony w kościele pod wezwaniem Chrystusa Króla za aprobatą biskupa diecezji Sherbrooke w Quebeku, Philippe'a Desranleau.
Pielgrzymi św. Michała w Instytucie Louisa Evena organizują także kongresy różańcowe tzw. „Oblężenie Jerycha", kongresy sprawiedliwości społecznej i dwa razy w roku sympozja naukowe. Zapraszają na nie prominentów duchownych i świeckich. Drzwi domu św. Michała są zawsze szeroko otwarte dla gości przybywających ze wszystkich stron świata. Najwięcej jednak zwolenników „Białych Beretów" przyjeżdża we wrześniu na doroczny kongres. Wszyscy goście z wielkim respektem i szacunkiem stosują się do zasad, jakie panują w tym jedynym w swoim rodzaju świeckim zakonie i nikogo nie dziwi fakt, że nawet małżeństwa na czas spoczynku udają się do oddzielnych domów; czystość serc i zamiarów jest przecież domeną tych jakże godnych szacunku ludzi. Nie da się opisać atmosfery, jaka tam panuje. I mimo, iż z pozoru to miejsce niczym się nie wyróżnia, każdy kto tu przyjedzie może być pewien, że odczuje prawdziwą obecność Boga.
We wrześniu 2009 r. odbył się w Rougemont 70. Międzynarodowy Kongres Pielgrzymów św. Michała. Gośćmi byli przedstawiciele 23 krajów, w tym dostojni goście w osobach kardynała, arcybiskupów, biskupów, księży, ludzi nauki, dziennikarzy i lokalnych Pielgrzymów. Najdostojniejszym gościem był Jego Eminencja Bernard Kardynał Agre, emerytowany biskup Abidżanu, stolicy Wybrzeża Kości Słoniowej. To właśnie on opatrzył wstępem naszą ostatnią pozycję książkową pt. „10 lekcji Kredytu Społecznego". A Arcybiskup Vincent Coulibaly z Konakry w Gwinei dziękował za zaproszenie będąc „pokrzepiony wiarą i zaangażowaniem Pielgrzymów św. Michała w niesieniu pomocy ubogim oraz ich pracą społeczną". Jego Ekscelencja Arcybiskup Marie Daniel Dadiet z Wybrzeża Kości Słoniowej, kończąc homilię wygłoszoną w kościele parafialnym św. Cezarego powiedział: „Bracia i siostry, mój pobyt u was sprawił, że stałem się apostołem Pielgrzymów św. Michała. Po powrocie do mojego kraju utworzymy struktury, które pozwolą poznać naszym ludziom ideę Kredytu Społecznego" (zob. MICHAEL, nr 54).
W roku 2010, obchodziliśmy trzy rocznice, 125 lat urodzin założyciela Louisa Evena, 100 lat urodzin współzałożycielki pani Gilberte Côté-Mercier i 75 lat działalności apostolskiej Kredytu Społecznego. Na to szczególne wydarzenie przybyło siedmiu biskupów, szesnastu księży i wielu świeckich. Wszyscy byli zdumieni tym, co usłyszeli (zob. MICHAEL nr 59). W październiku 2010 r. kard. Peter Turkson, nowy prefekt kongregacji Sprawiedliwości i Pokoju, który nie mógł uczestniczyć w naszym kongresie i sympozjum naukowym zaprosił nas do Watykanu na zorganizowane przez kongregację Sprawiedliwości i Pokoju sympozjom naukowe dotyczące ostatniej encykliki Caritas in veritate, abyśmy przedstawili nasze propozycje gremium gości, elicie duchownej i świeckiej z całego świata.
Być Pielgrzymem św. Michała dla sprawiedliwości społecznej jest pasjonującym zajęciem dla każdego, młodego i starszego. Zapraszamy więc wszystkich chętnych do przyłączenia się do naszego dzieła, do wzięcia udziału w walce o sprawiedliwość społeczną poprzez przystąpienie do naszego ruchu i zgromadzenia, przez rozpowszechnianie prenumeraty dwumiesięcznika MICHAEL, bezpłatnych wydań oraz informacji zdobytych na naszych spotkaniach czy konferencjach. Zostań apostołem sprawiedliwości społecznej już dziś!
opr. red.
