Michael październik - listopad - grudzień 2009

12 / 24

12 Pismo MICHAEL Journal: 1101 Principale St., Rougemont QC, J0L 1M0, Canada • Tel.: (450) 469-2209 •
Dwumiesięcznik MICHAEL: ul. Komuny Paryskiej 45/3A, 50-452 Wrocław, Polska • Tel.: (071) 343-6750 •
październik-grudzień 2009
Artykuł ten został napisany z myślą o tych, któ­
rzy nie zdają sobie sprawy z obecności toksyn
zawartych w szczepionkach używanych przeciw­
ko wirusowi H1N1. Szczepionki te są promowane
przez Światową Organizację Zdrowia pod pozorem
zachowania zdrowia i bezpieczeństwa publicznego.
Światowa Organizacja Zdrowia działa pod kierun­
kiem Organizacji Narodów Zjednoczonych, której
program zawiera drastyczne ograniczenie populacji
świata. Prosimy naszych Czytelników o przekazy­
wanie tej informacji swoim przyjaciołom, krewnym i
znajomym. Wiele ludzkich istnień zależy od naszej
zdolności i inicjatywy do szybkiego działania.
Hiszpańska grypa: 1918
Hiszpańska grypa zabiła 20 do 40 milionów lu­
dzi tuż po zakończeniu pierwszej wojny światowej
w 1918 r. Tak się złożyło, że była to pierwsza wojna,
w której obowiązkowe były szczepienia w wojsku.
Eleonora I. McBean, lekarz medycyny, przedstawia
szczegółowo, co się wtedy stało. W swojej książ-
ce zatytułowanej „Świńska grypa zdemaskowana”
(„Swine Flu Expose”) stwierdziła ona, że szcze-
pionka wyprodukowana do walki z tą chorobą była
w istocie przyczyną wszystkich tych zgonów, a nie
rzekoma pandemia.
Doktor McBean pisze, że po wojnie: „Słyszałam,
iż siedmiu ludzi zmarło w gabinecie lekarskim po za-
szczepieniu. Było to w koszarach, więc napisałam
do rządu o potwierdzenie tego faktu. Przysłali mi
raport ministra wojny USA, Henry’ego L. Stimsona.
Raport ten nie tylko potwierdzał sprawozdanie o
siedmiu zmarłych po zaszczepieniu, ale mówił o 63
zmarłych i 28585 przypadkach zapalenia wątroby
jako bezpośrednich rezultatach szczepionki prze-
ciwko żółtej gorączce w ciągu jedynie 6 miesięcy
wojny. Był to tylko jeden na 14 do 25 zastrzyków
wykonanych żołnierzom”. W póź­niejszych latach
wykonywano podobne eksperymenty: „Wojsko
ujawniło dowody, że rozprzestrzeniło w otwartym
powietrzu w co najmniej 48 testach zarazki powo-
dujące choroby” .
„W 1994 r. raport senatora Johna D. Rockefel­
lera (Kontrola doświadczeń biologicznych prze­
prowadzanych na wojsku USA) ujawnił dodatko-
wo, że w ciągu ostatnich pięćdziesięciu lat wojsko
celowo narażało setki tysięcy swoich własnych
żołnierzy na działanie niebezpiecznych zarazków,
gazu paraliżującego i iperytu, promieniowania, ha-
lucynogenów i środków psychotropowych”.
1960 do 1972
W roku 1960 dwóch wirusologów odkryło, że
obie szczepionki przeciwko chorobie Heinego-Me­
dina były zanieczyszczone wirusem SV 40, który
może powodować raka i zmiany w hodowli ludz­
kich komórek. Do tamtego czasu miliony dzieci były
szczepione tymi toksycznymi środkami .
W latach 1971-1972 w Anglii 98% populacji w
wieku od 2 do 50 lat zaszczepiono przeciwko ospie
wietrznej, czego wynikiem była epidemia, która
spowodowała śmierć ponad 45000 ludzi. W tym sa-
mym czasie w Niemczech na ospę wietrzną zmarło
125000 ludzi, spośród których 96% było zaszcze-
pionych.
Epidemia świńskiej grypy w 1976 r.
Prezydent Gerald Ford obiecał 129 milionów
dolarów (z pieniędzy podatników) przemysłowi far
U.S. Army Activity in the U.S. Biological Warfare
Programs (Działalność armii USA w amerykańskich
programach wojny biologicznej), 1942-1977. Vols. 1 and
2, 24 lutego 1977.
Medical Journal of Australia – 17 marca 1973.
maceutycznemunastworzenieszcze-
pionki przeciwko świńskiej grypie. Dr
G. Nossel ze Światowej Organizacji
Zdrowia mówił w tym czasie: „Wam, Amerykanom,
powinno się sprawdzić waszych przywódców. Nie
zezwolimy na to w żaden sposób… Nie było żad-
nego właściwego dochodzenia… Szczepionka nie
została odpowiednio zbadana… Jest tu zbyt wiele
niewiadomych”.
Magazyn A Report to the Consumer (wrzesień
1975 r.) opublikował artykuł Idy Honorof, w którym
przedstawiła ona zestawienie danych pochodzących
z Wydziału Standardów Biologicznych Narodowego
Instytutu Zdrowia, z biuletynu Światowej Organizacji
Zdrowia i z prac dr. J. Anthony Morrisa, byłego dy-
rektora działu badań wirusowych FDA (Federalnego
Urzędu Żywności i Leków). Studia te pokazują, że
szczepionka przeciwko świńskiej grypie po zastoso-
waniu jej u zwierząt laboratoryjnych „powodowała
rozprzestrzenianie się guzów rakowych”.
Kobiety w ciąży znajdowały się na priorytetowej
liście szczepień dopóki badania nie wskazały, że
pewne substancje w szczepionce przeciwko grypie
„mogą stanowić poważną gro bę uszkodzenia pło-
du u kobiet, które mogłyby zajść w ciążę…”. Dzisiaj
kobiety w ciąży znajdują się wśród pierwszych na
liście osób, które mają być zaszczepione przeciwko
wirusowi H1N1.
Aurora Reich, dyrektor Informacji Naukowej, w
raporcie opublikowanym w Indianapolis Star stwier-
dza, że: „Sam wirus (który znajduje się w szczepion-
ce grypy) posiada właściwości toksyczne, nawet po
jego zabiciu, co może powodować gorączkę i kon-
wulsje, zwłaszcza u dzieci. Journal of Pediatrics
opublikował badania lekarzy z Atlanty i Sheffield w
Anglii. Pracowali oni wspólnie, badając oczyszczo-
ną, martwą szczepionkę grypy. Doszli do wniosku,
że nawet oczyszczona, martwa szczepionka jest
zbyt toksyczna (trująca), by mogła być podawana
dzieciom… Badania pokazały, że 69% dzieci miało
wysoką gorączkę 6 do 12 godzin po szczepieniu, a
jedno dostało konwulsji”.
Dr Archie Kalokerines, dyrektor medyczny szpi-
tala Colleranebri w Australii, nazwał szczepienia
ochronne przeciwko świńskiej grypie „planem ma-
sowego zabójstwa… Jeśli osoba jest podatna,
szczepionka może działać urażając system immu­
nologiczny i wytwarzając skłonność takiej osoby do
zapalenia płuc czy anemii… Jeśli u kogoś rozwija
się inny wirus grypy, może ona (szczepionka) spowo­
dować natychmiastowy i ostry atak tej choroby…
Nie wiemy, jakie będą długoterminowe efekty tego
środka (szczepionki przeciwko świńskiej grypie).
Może ona wytworzyć u człowieka skłonność do raka
lub innych chorób…” .
1977 do 2000
W 1977 r. dr Jonas Salk, który opracował pierw-
szą szczepionkę na chorobę Heinego-Medina,
oświadczył wraz z innymi naukowcami, że masowe
szczepienia przeciwko chorobie Heinego-Medina
były przyczyną większości zachorowań na nią w
Stanach Zjednoczonych od 1961 r.
Ponad 200000 przypadków kokluszu pojawiło się
Opublikowane w 1976 r. w Glendale News Press i w A
report to the Consumer przez Idę Honorof.
Opublikowane w Science , 4 kwietnia 1977 r.
u w pełni zaszczepionych dzieci w Zjednoczonym
Królestwie w latach 1970-1990 (CentrumObserwacji
Chorób Społecznych Zjednoczonego Królestwa). W
1979 r. Szwecja zaprzestała szczepień przeciw ko-
kluszowi ze względu na ich nieskuteczność. Oka-
zało się, że spośród 5140 przypadków 84% zostało
zaszczepionych trzykrotnie w 1978 r.!
W numerze czasopisma Journal of the American
Medical Association z lutego 1981 r. podano, że
90% położników i 66% pediatrów odmówiło przyję-
cia szczepionki przeciwko różyczce. W 1990 r. son-
daż przeprowadzony w Zjednoczonym Królestwie,
obejmujący 598 lekarzy ujawnił, że ponad 50% z
nich odmówiło przyjęcia szczepionki B przeciwko
zapaleniu wątroby, pomimo że należeli do grupy
wysokiego ryzyka, której zalecano szczepienia .
W tym samym roku Journal of the American Me­
dical Association opublikował artykuł na temat odry,
w którym stwierdza się, że „chociaż więcej niż 95%
dzieci w wieku szkolnym w USA jest szczepionych
przeciwko odrze, duża ilość zachorowań na odrę
ciągle pojawia się w szkołach, a większość przypad-
ków ma miejsce wśród poprzednio szczepionych
dzieci” .
W USA od czerwca 1990 r. do listopada 1993
r. Federalny Urząd Żywności i Leków
(FDA) zanotował 54072 niepożądane
reakcje występujące po zaszczepie-
niu. FDA przyznał, że ta liczba repre­
zentuje tylko 10% rzeczywistej całości,
ponieważ większość lekarzy odmówiła
składania sprawozdań z urazów poszczepiennych.
Statystyki wskazują, że niepożądane reakcje prze-
kroczyły w tym okresie pół miliona .
2 listopada 2000 r. Stowarzyszenie Amerykań­
skich Internistów i Chirurgów (Association of Ame­
rican Physicians and Surgeons – AAPS) ogłosiło, że
jego członkowie głosowali na swojej 57. dorocznej
konferencji w St. Louis w stanie Missouri za przyję-
ciem rezolucji wzywającej do zaprzestania obowiąz-
kowych szczepień dzieci. Rezolucja została przyjęta
bez żadnego głosu sprzeciwu.
Szczepionki są trucizną
Dr McBean kontynuuje: „Szczepionki zawierają
rozkładające się białka, takie jak te, które są pobie­
rane z krost u chorych zwierząt lub gnijących jajek,
zmieszane ze śmiercionośnymi substancjami ta­
kimi jak fenol (kwas karbolowy), rtęć, formaldehyd
(formalina) itp. Rozkładające się białka mogą po­
wodować zatrucie jadem kiełbasianym, salmonellę
czy inne rodzaje zatrucia organizmu. Dlatego nic
dziwnego, że ludzie umierali po zastrzykach szcze-
pionek.
Lekarze, którzy znają to zagadnienie, przyznają,
że wszystkie szczepionki są wysoce toksyczne, a
skutki poszczepienne są nieprzewidywalne. Żaden
lekarz, laborant czy naukowiec nie może określić
prawdopodobnej reakcji, jaką szczepionka wywoła
u poszczególnych osób. Niemożliwe jest ustalenie z
góry właściwego dla każdej osoby stopnia tolerancji
dla trucizny. Dlatego istnieje śmiertelne ryzyko – jak
w rosyjskiej ruletce – czy szczepionka spowoduje
natychmiastową śmierć (a to czasami się zdarza),
British Medical Journal 283: 696-697, 1981 r.
British Medical Journal, 27 stycznia 1990 r.
Journal of the American Medical Association, 21 lis­
topada 1990 r.
National Vaccine Information Centre (Krajowe Cen­
trum Informacji ds. Szczepień), 2 marca 1994 r.
„Jedyną bezpieczną szczepionką jest szczepionka,
której się nigdy nie użyło” – dr James A. Shannon,
Narodowy Instytut Zdrowia
Demograficzna zagłada
Mistyfikacja H1N1