3 lutego 2006 r. rządząca w Polsce konserwatywna partia Prawo i Sprawiedliwość podpisała „pakt stabilizacyjny” z populistyczną Samoobroną i katolicką Ligą Polskich Rodzin. Według lidera PiS-u, Jarosława Kaczyńskiego (brata bliźniaka urzędującego prezydenta Polski – Lecha Kaczyńskiego), „oznacza to radykalną zmianę w naszym kraju”.
Polska stanęła w obliczu groźby wcześniejszych wyborów zaledwie po czterech miesiącach od daty poprzednich wyborów, w wyniku których PiS utworzył rząd mniejszościowy, posiadając tylko 155 spośród 460 miejsc w Sejmie. Nowa koalicja daje obecnie rządowi premiera Kazimierza Marcinkiewicza większość 248 miejsc w parlamencie.
W nowym „pakcie stabilizacyjnym” (ważnym przez 12 miesięcy z możliwością przedłużenia) trzy partie zgodziły się poprzeć 144 ustawy w Sejmie. „Koalicja pomoże wzmocnić pozycję Polski w oczach innych krajów”, stwierdził lider PiS-u, Jarosław Kaczyński. „Ochrona naszych narodowych in-teresów będzie na porządku dziennym i nasi part-nerzy muszą o tym wiedzieć.”
Agencja prasowa Interfax opublikowała interesujący komentarz:
„Szkicowo zarysowana lista propozycji ekonomicznych, którą koalicja parlamentarna zgodziła się poprzeć, przyniesie inwestorom pewne problemy... Największa potencjalnie możliwość zniszczenia rynku leży jednak w umowie dotyczącej zmiany ustawy o Narodowym Banku Polskim (NBP).
Podczas gdy wszystkie trzy partie podpisujące umowę wzywały od czasu do czasu do likwidacji Rady Polityki Pieniężnej, w pakcie nie ma żadnej wzmianki na temat tej propozycji. Zamiast tego trzy partie zgadzają się, że NBP powinien być odpowiedzialny za wspieranie wzrostu ekonomicznego.
«Może to być zupełnie nieszkodliwe (poza tym, drugim celem NBP już jest ‘wspieranie polityki ekonomicznej rządu‘) albo katastrofalne, zależnie od dokładnego sformułowania», powiedział Bartosz Pawłowski, ekonomista ING Banku.
Jeśli stwierdzenia zawarte w pakcie są na tyle niejasne, żeby wydawały się niewinne, to wciąż powtarzany krytycyzm rządu, dotyczący tego, co uważa on za nadmiernie sztywną politykę monetarną powoduje, że wszelkie zmiany w ustawodawstwie odnoszącym się do banku centralnego, będą prawdopodobnie szły w kierunku ograniczenia jego niezależności, twierdzą ekonomiści. «Wszelkie takie ustawodawstwo będzie negatywne, jeśli zostanie przyjęte przy założeniu krótkoterminowych celów politycznych», powiedział Pawłowski.”
Liderzy tych trzech partii powtarzali często, że Narodowy Bank Polski powinien być wykorzystany do finansowania kraju poprzez pożyczki bez odsetek i że bezsensem jest pożyczanie przez rząd pieniędzy, które może on stworzyć sam bez odsetek, dokładnie tak jak o tym mówimy w „Michaelu”.
Międzynarodowa Finansjera chce, żeby każdy rząd oddał swoje suwerenne prawo do korzystania ze swojego banku centralnego (co nawet zapisane jest w konstytucji w przypadku Unii Europejskiej, ale też i Polski), ponieważ wie bardzo dobrze, że jeśli tylko jeden kraj odzyskałby kontrolę emisji swojej własnej waluty, byłby to śmiertelny cios dla jej monopolu kreacji kredytu, gdyż taki kraj dałby dowód całemu światu, że można nim rządzić bez pożyczania z prywatnych banków, a inne kraje wkrótce poszłyby w jego ślady.
Jeśli takie pieniądze byłyby emitowane na no-wą produkcję i spłacane (tylko kapitał, gdyż nie ma tu żadnych odsetek), kiedy ta nowa produkcja zo-stałaby skonsumowana, nie istnieje ryzyko inflacji, a Polska doświadczyłaby nigdy wcześniej nie wi-dzianej ery dobrobytu. Przy zastosowaniu uczciwego systemu monetarnego, byłoby możliwe finansowanie, bez długu, wszystkiego, co jest fizycznie możliwe do zrealizowania (i społecznie niezbędne), żeby odpowiedzieć na potrzeby społeczeństwa. Kręgi finansowe mają wszelkie powody, żeby się obawiać, gdyż rozwiązania proponowane przez Kredyt Społeczny są dobrze znane w Polsce, dzięki polskiej wersji „Michaela” i jego wydaniom promocyjnym. Jeśli rozwiązanie jest dobrze znane w społeczeństwie, polski rząd będzie miał wsparcie przy wprowadzaniu tych sprawiedliwych reform, pomimo całej opozycji Międzynarodowych Bankierów. Niech Polska stanie się przykładem dla całego świata przez ustanowienie sprawiedliwego systemu monetarnego w służbie narodu!
