Podczas gdy ludzie na Zachodzie umierają z przejedzenia, tysiące dzieci w Afryce umiera z głodu
Jesteśmy pewni, że kardynał Agré i trzej inni arcybiskupi, którzy uczestniczyli w naszym Kongresie i byli także obecni na Synodzie, opowiadali jego współuczestnikom o propozycjach finansowych zalecanych przez nasz ruch, ponieważ znajdują one odbicie w końcowych propozycjach przedstawionych przez afrykańskich biskupów na zakończenie Synodu. 57 propozycji zostało przedłożonych przez biskupów afrykańskich Papieżowi, który później wyda opartą na nich adhortację apostolską. Oto fragmenty propozycji 17 i 18, które szczególnie odnoszą się do nas.
Propozycja 17: Sprawiedliwość społeczna i wykorzenienie ubóstwa
Ojcowie Synodalni apelują o ekonomię, która pozostaje w służbie biednych i ostro potępiają niesprawiedliwy porządek ekonomiczny, który doprowadza do utrwalania ubóstwa.
Dlatego proponujemy, żeby:
- Kościół – Rodzina Boża w Afryce, powrócił do służby ubogim, sierotom i osobom znajdującym się na marginesie poprzez naśladowanie życia z wczesnych czasów Kościoła;
- tak jak w przypadku wczesnego Kościoła, Kościół w Afryce i na jej wyspach rozwinął wewnętrzny system troski o ich potrzeby…
- przywódcy podejmowali odpowiednie kroki (dostęp do ziemi, dostęp do wody, infrastruktura itd.), by zaradzić ubóstwu i rozwinąć politykę zapewnienia samowystarczalności w produkcji żywności i programach edukacyjnych, które są nastawione na produkcję;
- popierane było dalsze anulowanie długów oparte na korzystnych warunkach oraz eliminacja praktyki lichwy;
- rządy afrykańskie były bardziej rozważne w pozyskiwaniu subwencji i pożyczek, tak by nie wciągały swoich obywateli w dalszy dług…
Propozycja 18: Nauka społeczna Kościoła
Ojcowie Synodalni uznając użyteczność „Kompendium nauki społecznej Kościoła" w zadaniu ewangelizacji na kontynencie i jego wyspach, proponują, żeby każda Krajowa i Regionalna Konferencja Episkopalna:
- skorygowała wszystkie materiały katechetyczne na każdym poziomie (dzieci, młodzież, młode małżeństwa, rodziny) tak, by włączały one elementy nauki społecznej Kościoła i przetłumaczyła „Kompendium" na języki lokalne;
- wymagała, by nauka społeczna Kościoła była obowiązkowa we wszystkich programach seminariów i istniejących programach formacyjnych dla księży oraz zakonników i zakonnic, a także w formacji i działalności świeckich w służbie Kościołowi i społeczeństwu;
- gromadziła w zbiorach, tam gdzie jeszcze one nie istnieją, przekazy i listy pasterskie ze swojego własnego nauczania społecznego;
- ustanowiła zespół badaczy do opracowania programu nauczania i przekazywania wartości społecznych i chrześcijańskich i aby tak opracowany program był nauczany od poziomu podstawowego do uniwersyteckiego; oraz
- uczyniła Ewangelię i afrykańskie wartości solidarności, wspaniałomyślności i dobra wspólnego zarówno znane jak i kochane.
