Wszystko, co robicie służy przemianie tego świata

Biskup Lapierre odprawia Mszę św
Dom Niepokalanej w Rougemont

W dniach 24-30 marca 2003 r. Pielgrzymi św. Michała podejmowali w swojej siedzibie w Rouge­mont przybyłych z różnych krajów gości, którzy uczestniczyli w nieustającej tygodniowej modlitwie – w „Oblężeniu Jerycha”. Był to nieustający Róża­niec św. połączony ze śpiewem pieśni kościelnych i innymi modlitwami. Pielgrzymi w odpowiedzi na wezwanie Ojca Świętego Jana Pawła II modlili się o pokój na świecie w tym niespokojnym czasie wojny w Iraku. Codziennie wieczorem odprawiana była w naszej kaplicy Msza św. przez różnych ka­płanów z macierzystej diecezji św. Jacka. 27 marca we czwartek naszą siedzibę odwiedził bi­skup ordynariusz diecezji św. Jacka, Jego Eksce­lencja François Lapierre. Odprawił on dla licznych uczestników „Oblężenia Jerycha” Mszę św., pod­czas której wygłosił homilię. Po Mszy św. biskup François Lapierre spotkał się z pielgrzymami i go­śćmi i wygłosił krótkie przemówienie. Przedsta­wiamy fragmenty homilii biskupa François Lapierre'a i przemówienie z wieczornego spotkania.

Fragmenty homili wygłoszonej podczas Mszy św. 27 marca 2003 r.

Drodzy Bracia i Siostry w Chrystusie, jest dla mnie wielką przyjemnością być z wami dzisiej­szego wieczora i celebrować tę Eucharystię w cza­sie tego tak ważnego dla was wydarze­nia, jakim jest „Oblężenie Jerycha”. Usłyszeliśmy właśnie słowo Boże. Wszystko w dzisiejszej liturgii zapra­sza nas do skupienia się na tym słowie Bożym. (...) W pierwszym czytaniu widzimy, że mamy czasami tendencję do nie słuchania tego słowa Bożego. Podobnie jak wy, którzy staracie się rozwinąć większą świadomość na temat problemów, jakie istnieją dzisiaj, problemów niesprawiedliwości i ubóstwa, wy także widzicie wielkie znaczenie mo­dlitwy, która jest ogromną siłą zdolną zmienić świat, w którym żyjemy. Możecie to zauważyć dzi­siaj, w tym świecie, gdzie toczy się teraz wojna, gdzie nie ma pokoju, z pewnością doświadczacie tego często, że wasz głos nie jest słyszany, że lu­dzie, do których go adresujecie nie słuchają go. (...) Wiemy, że kiedy nie słuchamy słowa Bożego, także ryzykujemy, że staniemy się niemymi. Ko­ściół również ryzykuje czasami, że stanie się niemy w obliczu wszystkiego tego, co się dzieje dzisiaj. I my obawiamy się mówić głośno, powiedzieć nawet słowo. Widzimy dzisiaj, jak ważnym jest, żeby gło­sić to słowo Boże, które jest słowem pokoju, sło­wem sprawiedliwości w realiach świata, w którym żyjemy.

Biskup Lapierre z Papieżem Janem Pawłem II

Tego wieczoru, po kolacji, spotkałem się z dy­rektorami waszej wspólnoty, którzy mówili mi z tak wielkim entuzjazmem o ostatnim liście apostolskim papieża Jana Pawła II poświęconym Różańcowi św., że powiedziałem sobie: „Duch Boży, poprzez tych ludzi, z pewnością przemawia do mnie, mó­wiąc mi, że musi zostać zrobione wszystko, żeby uczynić ten list znanym każdemu, tak by ludzie mogli odkryć siłę modlitwy różańcowej”. I zdałem sobie sprawę, że wy doświadczacie tutaj tej siły.

(...) Jestem szczęśliwy, że mogłem spotkać tutaj dzieci, ludzi młodych, ludzi wszystkich grup wiekowych. Pokazuje to bardzo wyraźnie siłę tego słowa Bożego. Będziemy się modlić jeden za dru­giego, będziemy się modlić o pokój. W czasie ce­lebracji będziemy mówić: „Pokój z Tobą”. Pokój znajduje się w sercu Eucharystii. W „Liście do Efe­zjan” św. Paweł pisze: „Chrystus jest naszym po­kojem”. Będziemy się modlić o pokój, żeby ta straszna wojna w Iraku zakończyła się jak najszyb­ciej. Będziemy się modlić razem, żeby nasza wiara, nasza nadzieja i nasza miłość wzrastały w tym czasie Postu i żebyśmy, gdziekolwiek jeste­śmy i w jakimkolwiek czasie, mieli odwagę iść na­przód i głosić słowo Boże. Módlmy się, żebyśmy nie zamykali naszych serc, ale słuchali głosu Pana. Amen.

Biskup Lapierre uścisnął dłonie Pielgrzymom św. Michała w Rougemont

Słowo wygłoszone przez biskupa Fr­ançois Lapierre'a po Mszy św. podczas wieczornego spotkania 27 marca

Drodzy przyjaciele, poproszono mnie, żebym powiedział kilka dodatkowych słów... Chciałbym wam po prostu powiedzieć, że była to dla mnie wielka przyjemność być tutaj dzisiaj z wami. Po­czułem tę wiarę, która w was mieszka. Poczułem wasze poszukiwania, wasze pragnienie budowania świata, w którym nie ma niesprawiedliwości i nie ma wojny. Poczułem wasz zmysł modlitwy, który wyrażaliście w czasie przed chwilą celebrowanej Mszy św.

Ks. bp Francois Lapierre z redaktorami polskiej edycji Michaela Januszem A. Lewickim i Jackiem Morawą

Chcę wam podziękować za wasze świadectwo i wasze zaangażowanie. Wszystko, co robicie i co jest wielkie i piękne nie jest bezużyteczne, ale z pewnością służy przemianie tego świata, w którym żyjemy. Tak więc dziękuję za świadectwo, które mi daliście. Jak powiedziałem na zakończenie kolacji, powołaniem biskupa jest żyć drugą tajemnicą ra­dosną – Nawiedzeniem. Jest to bardzo piękna ta­jemnica. Wiecie, zanim zostałem biskupem, nie odkryłem jeszcze całej głębi tajemnicy Nawiedze­nia. Ale kiedy byłem dzieckiem bardzo lubiłem mo­dlić się do św. Franciszka z Asyżu, ponieważ mam to samo imię, Franciszek. Później odkryłem św. Franciszka Ksawerego, patrona misjonarzy. I kiedy zostałem biskupem odkryłem św. Franciszka Sale­zego. Znacie historię człowieka, który skakał ze spadochronem. Jego spadochron nie otworzył się i wtedy on zaczął krzyczeć: „Święty Franciszku, ocal mnie!" I usłyszał głos, pytający: „Który Franci­szek?" Widzicie, jest więcej niż jeden święty Fran­ciszek...

Święty Franciszek Salezy założył zgromadze­nie sióstr Wizytek, razem ze św. Joanną de Chantal, ponieważ miał on wielkie nabożeństwo do tajemnicy Nawiedzenia. Rozumiał on dobrze, że tajemnica Na­wiedzenia jest tajemnicą zbawienia, która jest bar­dzo głęboka. Kiedy spo­tyka się dwoje ludzi, którzy chcą być rze­czywiście jak Maryja i działają zgodnie ze sło­wem Bożym – „Niech mi się stanie we­dług Słowa Twego", jest to siła, której nikt nie może zatrzymać. Widzimy to w przykładzie Elżbiety i Maryi.

Biskup Lapierre przemawia do publiczności po mszy przed naszą figurą Chrystusa Król i zdjęcia naszych założycieli

Możemy również po­myśleć o wielkiej sile dzi­siejszej wizytacji^[i] biskupa, który was odwiedza. To Nawiedzenie jest znakiem, że Bóg nas odwiedza. Każdego ranka w modli­twie „Benedictus" – Błogo­sławiony Pan, który na­wiedza i odkupuje Swoich ludzi – możemy myśleć o tej wizycie Boga. Wierzę, iż dzisiejsza wizyta przy­pomina nam o tym, że Pan idzie razem z nami, że Bóg jest obecny i że wasze zaangażowanie, wszystko, co robicie wielkiego i pięknego dla spra­wiedliwości i dla pokoju, jest dla mnie znakiem obecności Boga, którego szukamy razem.

Jeszcze raz, ogromnie wam dziękuje za wasze świadectwo, dziękuje za te małe dzieci, które są tutaj razem z nami, dziękuję za świadectwo wa­szych rodzin. Chcę również podziękować młodym ministrantom, którzy byli z nami i służyli we wzo­rowy sposób do Mszy św. dzisiejszego wieczoru. Dziękuję im za to, że są tutaj i dziękuję im za ich wiarę. Dziękuję również wszystkim osobom, które poświęcają siebie i swój czas. Wykonują wiele pracy w drukarni, żeby rozpowszechniać spo­łeczną doktrynę Kościoła, a także Różaniec św., co robicie teraz w swojej ostatniej publikacji poświę­conej papieskiemu listowi na temat Różańca Świętego. List ten przypomina nam o znaczeniu tego roku poświęconego Różańcowi Świętemu!

[i] W jęz. angielskim i francuskim tajemnica Nawiedzenia jest określana słowem: Visitation, co oznacza też wizytację i odwiedziny.