W jakim kraju brak pieniędzy wstrzymuje władzę przed finansowaniem produkcji potrzebnej do życia, przed budowaniem domów, dostarczaniem żywności, leczeniem chorych, uczeniem dzieci, rozwijaniem kwalifikacji?... W każdym kraju.
W jakich krajach w czasie pokoju produkcja jest zgodna z potrzebami, zdolnością produkcyjną, ilością pracowników, maszynami, bogactwami naturalnymi?
W żadnym cywilizowanym kraju. Wszędzie władze skrępowane są limitami finansowymi. W czasie pokoju rządzą pieniądze.
W jakim kraju produkcję na potrzeby wojny wstrzymał brak pieniędzy, brak środków na opłacanie produkcji pistoletów, czołgów, samolotów wojskowych, łodzi podwodnych?... Nigdzie. Żaden kraj nigdy się nie poddał z powodu braku pieniędzy, jedynie z braku żołnierzy lub amunicji.
W jakim kraju produkcja wojenna była zgodna z potrzebami wojennymi i zdolnością fizyczną, żeby odpowiedzieć na te potrzeby?... W każdym kraju, podczas wojny. Jedynym limitem była ilość ludzi i maszyn oraz materialne i fizyczne warunki czasów wojny.
Co jest wspólne dla ekonomii w czasie pokoju i w czasie wojny? Obie są finansowane przez zadłużający system monetarny: są logiczną konsekwencją obecnego systemu monetarnego, w którym każdy nowy kredyt jest emitowany w postaci pożyczki, która matematycznie jest niemożliwa do spłacenia. Każda nowa emisja kredytu zawiera w sobie zobowiązanie do spłacenia pożyczonej sumy, która została wykreowana w formie pożyczki, plus procent, który nigdy nie został wykreowany. Akumulacja zobowiązań, których nie można spełnić, tworzy piramidę długów. Piramida ta rośnie szybciej w czasie wojny, niż w czasie pokoju, ponieważ emisja zadłużonych pieniędzy jest znacznie obfitsza w czasie wojny, niż w czasie pokoju. Finanse w kropelkach tworzą wiadra długów: długi publiczne powodują podatki, które wykrwawiają podatników; długi korporacji powodują zwyżki cen, które wykrwawiają konsumentów. W obu wypadkach i podatnicy i konsumenci są tymi samymi ofiarami.
To kredyt bankowy jest przyczyną tych niemożliwych do spłacenia długów. To jest oszustwo, kłamstwo i dyktatura. To jest oszustwo: kredyt lub pieniądze opierają się na zorganizowanej społeczności producentów i konsumentów, na bogactwach naturalnych i na wynalazkach odziedziczonych po poprzednich pokoleniach. Bankierzy zabierają ten kredyt społeczny i pożyczają go na procent społeczeństwu, które jest jego rzeczywistym autorem. nie produkują, emitują i regulują liczby, które są używane jako pieniądze. Przyznają je lub ich odmawiają, wydzielają lub uwarunkowują te liczby, zawsze zgodnie ze swoim wyłącznym interesem, nie uwzględniwszy efektów swoich czynów w stosunku do osób i rodzin.
System Kredytu Społecznego zakończy to oszustwo przez oddanie społeczeństwu kontroli nad jego własnym kredytem. Położy to kres kłamstwu, przez reprezentowanie produkcji jako majątku i konsumpcji jako prawa do tego majątku. A ponieważ całkowita konsumpcja nie może być większa niż całkowita produkcja, dług publiczny nie będzie mógł nigdy zaistnieć. Ostatecznie Kredyt Społeczny położy kres obecnej dyktaturze zadłużającego systemu monetarnego przez uczynienie pieniędzy automatycznym sługą produkcji i konsumpcji, zapewniając co najmniej podstawowe potrzeby życiowe każdej osoby.
Louis Even
