Michael październik - listopad - grudzień 2007

6 / 24

MICHAEL Journal: 1101 Principale St., Rougemont QC, J0L 1M0, Canada • Tel.: (450) 469-2209 • Fax (450) 469-2601
Dwumiesięcznik MICHAEL: ul. Komuny Paryskiej 45/3A, 50-452 Wrocław, Polska • Tel.: (071) 343-6750 • październik-grudzień 2007
Z wielkim smutkiem przy-
jęliśmy7 czerwca 2006 roku
wiadomość o śmierci w wieku
90 lat Erica Dudleya Butlera.
Eric był jednym z głównych orę­
downików Kredytu Społecznego
w Australii. Był on także założy-
cielem i dyrektorem Australian
League of Rights (Australijskiej
Ligi Praw) przez 47 lat, a na-
stępnie, od 1993 roku do czasu
przejścia na emeryturę w roku
1999, dyrektorem doradczym
tej instytucji. Poniżej cytujemy
kilka urywków z mowy pożegnalnej, wygłoszonej
podczas pogrzebu przez Jeremiego Lee:
„Od czasu do czasu – może raz na stulecie –
pojawia się człowiek, którego mądrość, prawość i
talenty są tak wyraźne, że oddziałują na czasy, w
których żyje. Takim jest człowiek, któremu dziś wy-
rażamy uznanie...
W 1935 roku, w najcięższym okresie Wielkiego
Kryzysu, przyszło doświadczenie, które zmieniło
i ukierunkowało jego życie. Któregoś dnia prze-
czytał książkę Clifforda H. Douglasa, Economic
Democracy (Ekonomiczna demokracja), która była
pierwszym kamieniem węgielnym ruchu Kredytu
Społecznego... Opuścił pieszo swą farmę następ­
nego ranka i zgłosił się w małym miasteczku w
biurze, które zajmowała grupa prowadzona przez
katolickiego pisarza i wydawcę T.J. Moore’a, i po­
wiedział, ‘Zgłaszam się, aby podjąć odpowiedzial­
ność i jestem gotów poświęcić temu resztę mojego
życia’. I tak zrobił...
W spuściźnie, którą zostawił, największym chy-
ba wkładem Erica jest szereg niewielkich książek na
temat aspektów chrześcijańskiej wolności, z których
każda jest perłą w swoim rodzaju. Tytuły takie jak
The Root of all Evil (Korzeń wszelkiego zła), The
Essential Christian Heritage (Podstawowe dziedzi-
ctwo chrześcijańskie), Is the Word enough? (Czy
wystarczy Słowo?), Releasing Reality (Odkrywanie
rzeczywistości) i wiele innych, zawierają zapomnia-
ne już prawie klejnoty prawdy, które będą nam co-
raz droższe z biegiem lat”.
Publikujemy tutaj fragmenty książki Erica Butlera
„Releasing Reality”, opatrzonej podtytułem „Social
Credit and the Kingdom of God” (Kredyt Społecz-
ny i Królestwo Boże), która została opublikowana w
1979 roku dla uczczenia stulecia urodzin Clifforda
Hugh Douglasa. Została ona określona jako najbar-
dziej mistrzowska synteza dzieła C.H. Douglasa i
jego idei, wciąż rozważanych, ukazująca jak Kredyt
Społeczny wnosi nowe perspektywy we wszystkich
aspektach ludzkich spraw. Autor dochodzi do wnio-
sku, że kształt przyszłego chrześcijaństwa zależy
obecnie od tych, którzy uzyskali „wgląd w rzeczywi-
stość”, umożliwiony przez Douglasa.
Napór totalitaryzmu
Dopiero podczas lektury pism Douglasa zro­
zumiałem całkowicie, że nadmierna centralizacja
władzy ponad inicjatywą prywatną była główną
przyczyną upadku cywilizacji, a także, że tworze-
nie i kontrola pieniądza były podstawowym instru­
mentem władzy.
W jednym z wielu swych wnikliwych spostrzeżeń,
Douglas stwierdził, że historia nie była tylko zwy-
kłym ciągiem oddzielnych epizodów dotyczących
urodzin królów, wojen i innych wydarzeń, lecz była
ona „sprecyzowaną polityką.” A różne linie politycz-
ne są manifestacją leżących u ich podstaw filozofii.
Jeżeli czasami na rozwój kierunków polityki
mogąmiećwpływ, od czasu do czasu, opisywane
przez Douglasa „niereżyserowane zdarzenia”, to
jednak przeważnie kierunki te są wynikiem świa-
domego wysiłku jednostek, zorganizowanych w
celu uprawiania polityk odzwierciedlających fi-
lozofie.
W przemówieniu wygłoszonym w 1936 roku w
Liverpoolu w Anglii, zatytułowanym Tragedia ludz­
kiego wysiłku, Douglas powiedział: „Podstawowe
reguły rządzące stowarzyszeniem działającym dla
dobra wspólnego są tak istotne, jak zasady budo­
wania mostów, a odejście od tych zasad ma skutki
katastrofalne.
Nowoczesna teoria totalitarnego pań-
stwa, jeśli można użyć słowa ‘nowoczesny’
w odniesieniu do takiego typu państwa, mó-
wiąca na przykład, że państwo jest wszyst-
kim, a jednostka niczym, jest odejściem od
tych reguł. Ta współczesna teoria jest prze-
róbką teorii póź­nego Imperium Rzymskie-
go, która wespół z metodami finansowymi,
dzięki którym była utrzymywana, doprowa-
dziła do upadku Rzymu, nie przez podbój
dokonany przez silniejsze imperia, lecz z
powodu wewnętrznych konfliktów. Jest to
teoria zawierająca kompletne odwrócenie
faktów i, nawiasem mówiąc, anty-chrześci-
jańska u swych podstaw…”
Astronomiczny dług, druzgocące podatki oraz
inflacja wytworzyły w Rzymie tak samo niszczy­
cielskie ekonomiczne, społeczne i polityczne skutki,
jakie odczuwamy w obecnej, innej dezintegrującej
cywilizacji. Lekcje historii są niezbędne. Ci, którzy
nie chcą wyciągać wniosków z katastrof historii, są
skazani na powtarzanie takich katastrof.
Istotnym wkładem Douglasa w rozumienie hi­
storii było pokazanie, jak system pieniężny, przez
wieki, był ważnym instrumentem centralizacji wła­
dzy...
Podstawowa wada systemu
Douglas opisał, że po wykryciu wady sys-
temu finansowo-ekonomicznego pomyślał, iż
powinien zaraz powiedzieć o niej tym, którzy
tym systemem zarządzają, a oni podziękują mu
za to i przystąpią do skorygowania błędu. Ale
wkrótce przekonał się, że dalecy od zamiaru ko-
rygowania, ci sterujący polityką finansową byli
zdecydowani opierać się wszelkim sugestiom
korekty błędu, który uczynił nieuniknioną postę-
pującą centralizację władzy.
Marksiści i członkowie innych żądnych władzy
grup także silnie sprzeciwiali się wszelkim korek­
cyjnym działaniom, które mogłyby przecież usunąć
warunki, jakich potrzebowali dla rewolucji.
Jak powiedział Douglas, wkrótce zdał on sobie
sprawę z tego, że rozpoczął projekt, który nie tylko
pochłonie całe jego życie, ale życie wielu jego na­
stępców. Odkrywając podstawową wadę systemu
ekonomiczno-finansowego Douglas stanął twarzą
w twarz z bardziej zasadniczą, starą jak świat, kwe-
stią władzy.
Jeśli obecna sytuacja na świecie nie jest re­
zultatem polityki kształtowanej przez ludzi, którzy
są zorganizowani, żeby rozprzestrzeniać tę poli­
tykę, ale jest wynikiem działań ślepych sił i dziełem
czystego przypadku, to jest jasne, że ludzie nie są w
stanie zapobiec dalszym katastrofom. Jest to inter-
pretacja historii godna wiejskiego idioty i oczywiście
zachęca ona do biernej postawy wobec wydarzeń.
Ogranicza to indywidualną inicjatywę.
Rozwój chrześcijaństwa
nie był przypadkowy
Absurdalność wspomnianej interpretacji historii
można wykazać zadając pytanie: „Czy zachodnia
cywilizacja chrześcijańska rozwijała się przez blisko
dwa tysiące lat przez ‘czysty przypadek’?”
Rozwój następował dlatego, że wystarczająco
duża liczba ludzi dokładała starań, poświęcała
się, wielu oddało swe życie, aby głosić prawdę
o tym, jak należy współżyć w społeczeństwie.
Odwrót od tej cywilizacji nastąpił dlatego, że lu-
dzie z antychrześcijańskim poglądem na to, jak
powinien żyć człowiek, użyli narzędzi władzy i
wpływu, aby dążyć do ukształtowania świata, w
którym ich filozofia zwycięży. Trzeba ich okre-
ślić jako konspiratorów, chociaż wielu z nich ry-
walizuje pomiędzy sobą.
„Chrześcijaństwo w praktyce”
Douglas rzucił olśniewające światło na wiele
spraw, które wydawały się niejasne lub nie zwią­
zane z tematem odnośnie chrześcijaństwa. Jego
przedstawienie istotnej wagi doktryny Wcielenia
było dla mnie rewelacją i doszedłem do wniosku,
że Kredyt Społeczny jest, jak powiedział Douglas,
„praktycznym chrześcijaństwem” oraz że przyszłość
autentycznego chrześcijaństwa zależy teraz od Kre-
dytu Społecznego i odkryć Douglasa.
Krytyka rzekomych katastrofalnych wpływów
chrześcijaństwa na ludzki dramat jest stosunkowo
łatwa, ale Gilbert K. Chesterton miał rację, kiedy po-
wiedział, że dotychczas nie doświadczono jeszcze
niepowodzenia ze strony chrześcijaństwa. Stopień,
do jakiego stosowano chrześcijaństwo wpłynął na
olbrzymi rozwój ludzkości.
Bez wpływu chrześcijaństwa, wysoki poziom
rozwoju cywilizacji zachodniej, osiągnięty przed I
wojną światową, nie byłby nigdy możliwy. Od tego
czasu zaczęło się odchodzenie od chrześcijaństwa.
Ten odwrót od chrześcijaństwa może być jednak po-
wstrzymany, jeśli wystarczająco duża liczba ludzi, z
właściwą pokorą, rozważałaby, co popełniono złego
i gdyby wykazywano szczerą skruchę. Douglas po-
kazał drogę przez rozprzestrzenianie polityki, która
Słowo może uczynić ciałem.
Odkrywanie rzeczywistości
Historia dostarcza wielu przykładów dławienia
wielkich prawd, nie poprzez bezpośrednie zaprze­
czanie prawdzie, ale przez jej wypaczanie. Naj­
bardziej niebezpieczne zniekształcenie prawdy jest
dokonywane przez tych, którzy głoszą, że popierają
autora prawdy, którą faktycznie wypaczają. Wie-
lu ludzi uważających się za chrześcijan – uczniów
Chrystusa – popiera działania, które coraz bardziej
tłumią wolność osobistą. Ostatecznym bluźnier­
stwem jest wyznawanie „chrześcijańskiego marksi­
zmu” i popieranie Państwa Światowego – międzyna­
rodowego Cezara.
Wielu spośród tych, którzy określają siebie jako
Kredytowcy Społeczni i zwolennicy Douglasa, do­
konali wypaczenia ogłaszając Douglasa jako „re­
formatora pieniądza” i „wielkiego idealistę”. Znany
żydowski pisarz dr Oscar Levy zauważył, że ‘ide­
alny’ jest wrogiem ‘realnego’. Idealizm jest przeja­
wem fałszywej dumy człowieka i sugeruje, że czło-
wiek sam może być dla siebie Bogiem.
Podejście Douglasa polegało na właściwym
szacunku i pokorze, jak to wyraża jego spo­
strzeżenie, że „prawa rządzące Wszechświatem
wykraczają poza ludzkie myślenie”, i że jeśli
człowiek pragnie największej satysfakcji w za­
kresie ludzkich spraw, to powinien bardzo sta­
rannie próbować odkrywać te prawdy i być im
posłuszny. Douglas był przede wszystkim czło-
wiekiem, któremu zależy na odkrywaniu prawdy,
rzeczywistości.
W innej wypowiedzi stwierdził on, że Kredyt
Społeczny daje możliwość „zerknięcia na rzeczy­
wistość”. Douglas skromnie zauważył, że Kredyt
Społeczny pozwala tylko na „przelotne spojrzenie”
na rzeczywistość. Pełniejsze rozumienie tej rze­
czywistości wymaga stałego poszukiwania prawdy.
W jednym z tych głębokich stwierdzeń, nad którymi
można się zastanawiać bez końca ze wzrastającą
korzyścią, Douglas powiedział, że Kredytowcy Spo-
łeczni poszukiwali „uwolnienia rzeczywistości”.
Jeśli chodzi o twierdzenie, że Kredytowcy Spo-
łeczni zajmowali się tworzeniem utopii, Douglas wy-
raźnie odrzucał to przy wielu okazjach, stwierdzając,
że „społeczeństwo nie znajduje się nigdy w bardziej
śmiertelnym niebezpieczeństwie, niż wtedy, gdy jest
zdane na łaskę idealisty, a zwłaszcza utopisty. Fak-
tem jest, że nie istnieje żadna pojedyncza utopia,
która przyniosłaby satysfakcję więcej niż małemu
procentowi społeczeństwa i dlatego tak naprawdę
domagamy się tego, żebyśmy nie byli zmuszeni do
udziału w czyjejś innej utopii, lecz żebyśmy mogli
zbudować naszą własną utopię”.
Kredyt Społeczny nie mówi: „Oto, jak rzeczy
powinny funkcjonować i musimy zreformować
system finansowy i inne systemy, żeby tak się
stało”, ale mówi, że rzeczy działają najlepiej
zgodnie z ich własną naturą. W przedmowie do
książki Credit Power and Democracy (Władza
kredytu i demokracja) z 1920 r. Douglas pisał:
„To jest moralne, co działa najlepiej”. Pó niej
wskazał, że słowo „moralny” „jest używane w
tak swobodny sposób, jak gdyby definiowało
się samo. Większość tego, co nazywane jest
postępem jest amoralne. Użycie lepszych na-
rzędzi nie zapewnia automatycznie lepszych ce-
lów. Możemy ulepszyć samoloty, żebyśmy mogli
latać z jednego miejsca na drugie w krótszym
czasie. Czy jest to postęp? Czy też prawdziwym
pytaniem jest: ‘Co zrobimy z zaoszczędzonym
czasem? Wybudujemy więcej samolotów?’”.
Jak Douglas odkrył Kredyt Społeczny
W przemówieniu do członków Klubu Kanadyj­
Eric D. Butler