Michael marzec - kwiecień 2008

7 / 16

MICHAEL Journal: 1101 Principale St., Rougemont QC, J0L 1M0, Canada • Tel.: (450) 469-2209 • Fax (450) 469-2601
Dwumiesięcznik MICHAEL: ul. Komuny Paryskiej 45/3A, 50-452 Wrocław, Polska • Tel.: (071) 343-6750 • marzec-kwiecień 2008
kredyt publiczny, demokracja ekonomiczna czy
Nowa Ekonomia.
Nie partia polityczna
Rozważając kwestię partii politycznych, praw-
dą jest, że partie „Kredytu Społecznego” istniały w
przeszłości i dlatego niektórzy mogą być zdezorien-
towani. Partia „Kredytu Społecznego” istniała przez
krótki czas na scenie federalnej Kanady i była na-
wet u władzy w prowincji Alberta od 1935 do 1971 r.,
a w prowincji Kolumbia Brytyjska (British Columbia)
od 1952 do 1991 r. (z wyjątkiem trzech lat 1972-
1975). Żadna z tych partii nie wprowadziła w życie
Kredytu Społecznego. (W dniu objęcia władzy w
1952 r. premier Bennett, przywódca partii „Kredy­
tu Społecznego” w Kolumbii Brytyjskiej, powiedział
nawet, że jego partia nie zrobi absolutnie niczego,
żeby wprowadzić zasady Kredytu Społecznego. W
rzeczywistości nie było w tej partii czy w jej progra­
mie niczego nawet bliżej związanego z prawdziwym
Kredytem Społecznym. Powinno się ją precyzyjniej
nazywać partią „konserwatywną”.)
Faktycznie nie ma żadnej potrzeby istnie­
nia tak zwanej partii „Kredytu Społecznego”,
żeby wprowadzić w życie zasady Kredytu Spo­
łecznego Clifforda H. Douglasa. Te zasady mogą
zostać wprowadzone przez każdą partię politycz­
ną będącą obecnie u władzy, jakkolwiek by się
ona nie nazywała – liberałowie, konserwatyści
itd. Niektórzy mogli sądzić, że propagowanie
partii „Kredytu Społecznego” było lepszym spo­
sobem promowania samego Kredytu Społecz­
nego, ale Clifford H. Douglas i Louis Even sądzili
dokładnie odwrotnie.
Jak wskazywali Clifford H. Douglas i Louis
Even, tworzenie partii „Kredytu Społecznego” było
nawet irytujące i nie służyło niczemu innemu, jak
zapobieganiu wprowadzenia prawdziwego Kredytu
Społecznego. Na przykład, kiedy używa się słów
„Kredyt Społeczny” jako nazwy partii politycznej,
zamyka się tylko umysły ludzi z innych partii na stu-
diowanie nawet Kredytu Społecznego, ponieważ
będą oni traktowali ją jako inną partię, którą należy
zwalczać.
Prawdziwa demokracja oznacza, że wybrani
przedstawiciele wysłani są do parlamentu, żeby re-
prezentować swoich wyborców i wyrażać ich wolę.
Chodzi więc o to, żeby nie tworzyć nowych partii i
dzielić nawet jeszcze bardziej społeczeństwo, ale
by jednoczyć je wokół wspólnych celów, a potem
wywierać nacisk na rząd, żeby realizował te cele.
Taką metodę nacisku politycznego popiera MICHA-
EL.
W przemówieniu wygłoszonym do Kredytowców
Społecznych 7 marca 1936 r. Douglas powiedział,
że pomysł, iż partia Kredytu Społecznego powinna
istnieć (w każdym kraju), był „głęboko błędnym prze-
konaniem”. Dodawał nawet: „Jeśli wybierzecie
partię Kredytu Społecznego… będzie to wybór
grupy amatorów do kierowania grupą bardzo
kompetentnych profesjonalistów. Powiem wam,
że profesjonaliści zobaczą, iż amatorzy zostali
obwinieni za wszystko, co było zrobione.”
To właśnie wydarzyło się w Albercie w latach
1930-tych. (Douglas napisał bardzo interesującą
książkę na ten temat, zatytułowaną „Eksperyment
Alberty” [„The Alberta Experiment”], skąd pochodzą
poniższe informacje.)
Eksperyment Alberty
William Aberhart był dyrektorem li-
ceum ogólnokształcącego w Calgary,
stolicy prowincji Alberta, który kierował
swoje religijne audycje radiowe, nada-
wane w każdą niedzielę, do słuchaczy
w całej prowincji. Natrafił on na książ-
kę o Kredycie Społecznym i został tak
poruszony przez to nowe światło, że
zaczął używać swojego programu radiowego do
głoszenia „ewangelii” Kredytu Społecznego i mobili-
zacji poparcia dla niego. Wkrótce pojawiły się w ca-
łej prowincji setki grup samokształceniowych i więk-
szość mieszkańców Alberty zaczęła opowiadać się
za Kredytem Społecznym. Rządząca w tym czasie
w Albercie partia Zjednoczonych Rolników (United
Farmers), była również otwarta na Kredyt Społecz-
ny, ale twierdziła, że mógłby on zostać wprowadzo-
ny tylko w całym kraju, a nie w prowincji. Aberhart
nie zgadzał się z tym i postanowił przedstawić kan-
dydatów Kredytu Społecznego w wyborach pro-
wincjonalnych w 1935 r. Zdobył 56 z 63 miejsc w
parlamencie prowincjonalnym. Wszyscy oni byli po-
litycznymi nowicjuszami i będąc „grupą amatorów”,
nie pasowali Finansjerze.
Na przykład, kiedyAberhart objął władzę, zamiast
słuchać rad Douglasa, pojechał do Ottawy, żeby
szukać pomocy finansowej, a tam przydzielono mu
doradcę ekonomicznego, Roberta Magora. Magor
miał oczywiście tylko jeden cel na myśli: zdyskredy-
towanie Kredytu Społecznego. Podjęto kroki, które
były dokładnie przeciwne Kredytowi Społecznemu,
a Douglas nazywał to „polityką kapitulacji wobec
ortodoksyjnych finansów… Prawie wszystkie błędy
strategiczne, które mogły zostać zrobione w Alber-
cie, zostały zrobione.”
Trzeba także wspomnieć, że Aberhart, chociaż
był wystarczająco uczciwy, miał niewielką wiedzę
na temat Kredytu Społecznego i nie rozumiał jego
technicznych podstaw, co prowadziło go w próbach
uproszczenia idei Douglasa, do ich częstego wypa-
czania. W kolejnych latach rząd Alberty przyjął pięt-
naście ustaw, dotyczących Kredytu Społecznego,
które zostały zawetowane przez wyższe władze
(albo odrzucone przez rząd federalny, albo uznane
za niekonstytucyjne przez sąd najwyższy).
Jedną z kwestii spornych było oczywiście
to, że pieniądze i bankowość podlegały prawo­
dawstwu federalnemu, zgodnie z konstytucją
kanadyjską. Douglas wyjaśnił Aberhartowi, że
Alberta mogłaby ominąć te trudności, używając
swojego własnego kredytu poprzez ustanowie­
nie prowincjonalnego systemu kredytu, ponie­
waż konstytucja daje prowincjom prawo do
„udzielania pożyczek na podstawie wyłącznego
kredytu prowincji”. Douglas pisał 11 września
1948 r. w „Kredytowcu Społecznym” (The So­
cial Crediter): „Kiedy pan Aberhart wygrał swoje
pierwsze wybory (w 1935 r.), wszystko, co uczy­
nił, to rekrutacja armii na wojnę (przeciwko mo­
nopolowi kredytowemu). Ta wojna nigdy się nie
odbyła.”
Aberhart uczył się na swoich błędach z pierw­
szych pięciu lat jego rządów i gotów był, po II wojnie
światowej, znów podjąć walkę, ale niestety zmarł w
maju 1943 r. Jego następca, Ernest Manning, poka-
zał wkrótce jasno, że nie był przygotowany do pod-
jęcia tej walki na nowo i ostatecznie zadeklarował w
1947 r., że jego rząd nie będzie już nic więcej robił,
żeby wprowadzić Kredyt Społeczny w Albercie. (Na-
wiasem mówiąc, po wycofaniu się z polityki Ernest
Manning został dyrektorem banku.)
Zatem ci, którzy mówią, że „Kredyt Społeczny
jest tym pomysłem fałszywych pieniędzy, którego
próbowano w Albercie i gdzie się nie udał”, mylą
się całkowicie. Kredyt Społeczny nie zawiódł w Al-
bercie z tego prostego powodu, że nigdy nie został
tam wypróbowany. Wszystkie próby wprowadzenia
polityki Kredytu Społecznego spotkały się ze sprze-
ciwem i zostały pokonane przez władze centralne.
Jak powiedział Douglas, gdyby Kredyt Społeczny
był absurdalny i bezwartościowy jako skuteczna
odpowiedź na Wielką Depresję w tamtym czasie,
najlepszym sposobem zademonstrowania tego by-
łoby zezwolenie rządowi Alberty na wprowadzenie
w życie polityki Kredytu Społecznego. Monopoliści
kredytu obawiali się, że nawet częściowe wprowa-
dzenie Kredytu Społecznego odniesie taki sukces,
że musieli podjąć wszelkie kroki, żeby do tego nie
doszło.
* * *
Dlatego jedynym skutecznym sposobem wpro-
wadzenia w życie propozycji Kredytu Społecznego
przez rządy nie jest promowanie tak zwanych partii
„kredytu społecznego”, ale poznanie zasad Kredytu
Społecznego przez obywateli – poprzez dystrybu-
cję bezpłatnych wydań MICHAELA, a przede
wszystkim przez zdobywanie nowych prenu-
meratorów naszego dwumiesięcznika – żeby
wytworzyć publiczny nacisk, który będzie na
tyle mocny, aby rząd –jakiejkolwiek partii – w
naszym kraju emitował swoje własne pienią-
dze, bez długu, i wprowadził w życie zasady
Kredytu Społecznego Douglasa.
Jesteśmy stanowczo przekonani, że za-
sady Kredytu Społecznego byłyby bardzo
skutecznym sposobem wyeliminowania ubóstwa (w
krajach, w których zostałyby wprowadzone). Po raz
pierwszy w historii byłoby zagwarantowane każde-
mu bez wyjątku absolutne bezpieczeństwo ekono-
miczne, bez żadnych ograniczających warunków.
Zatem, drogi Czytelniku, zapraszamy do przestudio-
wania książki. Zobaczysz, że jest bardzo pouczają-
ca. Mamy nadzieję, iż informacje tu zawarte dopro-
wadzą Cię do podjęcia starań, by zapoznać twoich
rodaków z rozwiązaniami Kredytu Społecznego,
żeby wytworzyć publiczny nacisk, który będzie na
tyle silny, iż doprowadzi rząd twojego kraju do emi-
sji swoich własnych, wolnych od długu, pieniędzy i
wprowadzenia w życie zasad Kredytu Społecznego
Douglasa.
Alain Pilote
(ciąg dalszy lekcji 8. Kredytu Społecznego
w następnym numerze)
Dwumiesięcznik MICHAEL jest niezależny od jakichkol-
wiek instytucji, partii politycznych, osób czy organizacji. Nie
zamieszcza żadnych reklam i rozprowadzany jest wyłącznie
w formie prenumeraty. Ukazuje się w wersjach językowych:
polskiej, angielskiej, francuskiej, hiszpańskiej.
Prenumerata w Kanadzie i USA
Szanowni Państwo! Aby zaprenumerować pismo MICHAEL w Ka-
nadzie, USA, czy w innych krajach, należy wpłacić kwotę $10 na 2
lata lub $20 na 4 lata najlepiej za pomocą czeków personalnych lub
czeków bankowych tzw. Money Orders. Czeki należy wystawiać na
Michael Journal i wysłać na adresy poniżej:
Pismo MICHAEL Journal – Canada
1101 Principale St., Rougemont QC, J0L 1M0
Tel.: (450) 469-2209; (416) 259-3714 -po polsku
Pismo MICHAEL Journal – USA
P.O. Box 86, South Deerfield, MA 01373
Tel./Fax: (413) 665-5052
Warunki prenumeraty w Polsce
Szanowny Czytelniku! Istnieją dwa sposoby otrzymywania dwu-
miesięcznika MICHAEL w Polsce. Poprzez wpłacenie kwoty 18 zł
na rok lub 36 zł na 2 lata na nasze konto bankowe (podane poni-
żej), posługując się przekazem bankowym:
Fundacja Pielgrzymów św. Michała
XVII O/Bank Zachodni WBK S.A.
09 1090 2529 0000 0006 3400 0467
lub przekazem pocztowym, który należy wystawić na pismo „Mi-
chael” i skierować na adres poniżej:
Dwumiesięcznik MICHAEL – Polska
ul. Komuny Paryskiej 45/3A, 50-452 Wrocław
Tel.: (071) 343-6750
Prenumerata w Australii & NZ
Drodzy Czytelnicy! Aby otrzymywać nasze pismo MICHAEL w
Australii, należy wpłacić odpowiednią kwotę w dolarach australij-
skich, (morska: 2 lata - A$ 32 i 1 rok - A$ 16; lotnicza: 2 lata - A$
64; 1 rok - A$ 32) najlepiej za pomocą czeków personalnych lub
czeków bankowych, tzw. Money Orders. Czeki należy wystawiać
na Renata Stirrat i wysyłać na adres jak poniżej:
Pismo MICHAEL c/o Renata Stirrat
32 Dundee Ave, Holden Hill, SA 5088
Tel.: (08) 8261-0729 -w jęz. polskim i angielskim
„Prenumerata-prezent”
Zamawiając prenumeratę jako prezent dla kogoś, czynisz wspa-
niałomyślny gest i niespodziankę. Przyczyniasz się także do po-
głębienia świadomości indywidualnej, rodzinnej i narodowej! Im
więcej ludzi przeczyta nasze artykuły, tym więcej pozna prawdę.
Na blankiecie lub zwykłej kartce papieru należy podać imię, nazwi-
sko i adres osoby, która ma otrzymywać nasze pismo.
Poprzednie wydania MICHAELA
Istnieje możliwość nabycia poprzednich numerów MICHAELA w
różnych językach. Do tej pory w języku polskim ukazało się 45 peł-
nych (16 i 24-stronicowe) numerów. Sprawy i problemy poruszane
w tym piśmie nie dezaktualizują się, tak jak to się dzieje w innych
gazetach i magazynach. Cena każdego pojedynczego egzempla-
rza wynosi $2 / 3 zł plus koszt przesyłki.
Bezpłatne wydruki / ulotki
UWAGA! Ci wszyscy, którzy chcieliby otrzymać dowolną ilość bez-
płatnych wydań, ulotek MICHAELA, aby rozprowadzić je w swoim
otoczeniu, proszeni są o skontaktowanie się z naszymi biurami
telefonicznie lub pisemnie. Ulotki są bezpłatne, ale dotacje na po-
krycie kosztów druku i wysyłki są mile widziane.
Publikacje o Kredycie Społecznym
i systemie monetarnym
W języku polskim:
Globalne oszustwo i drogi wyjścia (L. Even) ……........... 14zł / $12
Dlaczego wciąż brak nam pieniędzy (Barclay-Smith) ..... 10zł / $7
Fałszerze pieniędzy (L. Soucy) .………........................... 10zł / $7
Kryzys pieniądza (Ch. Hollis) ………............................... 17zł / $10
Kredyt Społeczny a Katolicyzm (G.H. Levesque OP) ....... 7zł / $5
Lichwa (H. Belloc) ………................................................... 7zł / $5
Fatima i wielki spisek (D. Manifold) .……….................... 16zł / $10
Pieniądz korzeń wszelkiego zła (D. Manifold) .................... 5zł / $4
O pieniądzu i lichwiarzach (R. Gładkowski) ....................... 6zł / $4
i inne.
W języku angielskim i francuskim:
In This Age of Plenty (Louis Even) ....………..….............…. $25.00
The Money Myth Exploded (L. Even) ................…….…....... $3.00
What Do We Mean By Real Social Credit (L. Even) ............ $4.00
A Sound and Effective Financial System (L. Even) .............. $4.00
The meaning of Social Credit (Colbourne) ……………........ $13.00
Social Credit (C.H. Douglas) ................………................... $18.00
Economic Democracy (C.H. Douglas) .........…………......... $21.00
The Money Trick (C.Barclay-Smith) ..........………....…....... $10.00
The Counterfeiters (L. Soucy) ...................………...….....… $10.50
The Monopoly of Credit (C.H. Douglas) ......………............ $21.00
The Approach to Reality (C.H. Douglas) .............……..….... $3.00
An Introduction to Social Credit (Monahan) .......………..... $13.00
The Nature of Credit (T.V. Holmes) .................……….......... $2.00
Social Credit Principles (C.H. Douglas) ...............………..... $1.50
Why I am a Social Crediter (B. Monahan) …………….....…. $3.00
The New and The Old Economics (C.H. Douglas) ……….... $3.00
Whose service is perfect freedom (C.H. Douglas) …......... $10.00
The Tragedy of Human Effort (C.H. Douglas) …………….... $3.00